Το χρονικό της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης

Μετά την φούσκα των εταιριών υψηλής τεχνολογίας, ακολούθησε η άνοδος της κτηματαγοράς.
Οι τράπεζες άρχισαν να δίνουν δάνεια με υψηλό ρίσκο. Για να αυξήσουν το ποσό του δανείου που επρόκειτο να χορηγήσουν, άρχισαν να εγγράφουν υποθήκες στα ακίνητα, με αξίες πολύ μεγαλύτερες από τις πραγματικές.
Αυτό γινόταν γιατί οι τράπεζες θεωρούσαν ότι με την έκρηξη των τιμών των ακινήτων, σε μικρό χρονικό διάστημα τα ακίνητα που είχαν υποθηκευτεί θα είχαν αξία πολύ μεγαλύτερη από τα δάνεια που είχαν χορηγηθεί.
Η Κεντρική ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ (FED) αυξάνει τα επιτόκια προκειμένου να ελέγξει τον πληθωρισμό με αποτέλεσμα από το 2004 έως το 2006 το επιτόκιο να φτάσει από το 1% στο 5,25%. Αυτό είχε σαν συνέπεια να αυξηθούν τα κυμαινόμενα επιτόκια δανεισμού με άμεση επιβάρυνση στους δανειολήπτες, οι οποίοι πλέον αδυνατούσαν να πληρώσουν τις δόσεις τους.
Έτσι άρχισαν να αυξάνονται οι κατασχέσεις ακινήτων προκειμένου να αποπληρωθούν τα στεγαστικά δάνεια και έτσι μοιραία ξεκίνησε η πτώση στις τιμές των ακινήτων λόγω της πτώσης της ζήτησης.
Κάθε χρηματοοικονομικό προϊόν που προέρχεται από υποθήκες, εξασφαλίζεται από την αξία των αντίστοιχων ακινήτων. Με την μείωση της αξίας των ακινήτων μειώθηκαν αντίστοιχα και οι αξίες των χρηματοοικονομικών προϊόντων που ήταν συνδεδεμένα με αυτά. Έτσι αφού οι δανειολήπτες αδυνατούσαν να πληρώσουν τις δόσεις τους και τα ενυπόθηκα δάνεια έχαναν της αξία τους, οι απώλειες μοιραία μεταφέρονταν στα στοιχεία του ενεργητικού των τραπεζών τα οποία εξασφαλίζονται από υποθήκες.
Το οικονομικό σύστημα αντιλαμβάνεται ότι στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών υπάρχει μεγάλος αριθμός ενυπόθηκων δανείων υψηλού ρίσκου, με αποτέλεσμα οι επενδυτές να αρχίζουν να κοιτούν με δυσπιστία και καχυποψία αυτού του είδους τις επενδύσεις, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να πέσει η ζήτηση και άρα και η τιμή αυτών των προϊόντων. Έτσι οι μεγάλες τράπεζες άρχισαν να καταγράφουν απώλειες και οι επενδυτές άρχισαν να ρευστοποιούν τις επενδύσεις τους.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι τράπεζες να χρειαστούν ρευστά προκειμένου να πληρώσουν τους επενδυτές. Ρευστά τα οποία αναζήτησαν από τον διατραπεζικό δανεισμό ή με τιτλοποίηση και πώληση των δανειακών τους απαιτήσεων.
Κάποια στιγμή όμως υπήρξε απροθυμία δανεισμού άλλων ιδρυμάτων στην διατραπεζική αγορά πέρα από έναν πολύ βραχυπρόθεσμο ορίζοντα και έτσι οι πηγές χρηματοδότησης στέρεψαν.
Η έλλειψη εμπιστοσύνης από τους επενδυτές, τους έστρεψε από τα προϊόντα υψηλού ρίσκου στις επενδύσεις σε εμπορεύματα και σε πετρέλαιο. Και φτάσαμε στα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας που συμπαρέσυραν σαν ντόμινο και τις Ευρωπαϊκές τράπεζες, με αποτέλεσμα την ένεση ρευστότητας από τις Κεντρικές Κυβερνήσεις πολλών δισεκατομμυρίων Ευρώ, προκειμένου να σωθούν τα μεγάλα πιστωτικά ιδρύματα.