Cohn-Bendit: ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΛΕΦΤΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Που πήγαν τα λεφτά ...

Δημοσιεύουμε σήμερα την συνοδευτική επιστολή της μελέτης με αποδέκτες τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους αρχηγούς των κομμάτων και τους βουλευτές.

Η μελέτη έγινε με εθελοντική εργασία επιφανών επιστημόνων χωρίς κρατική ή κομματική αλληλεξάρτηση. Συμμετείχαν Έλλαδιτες και Έλληνες του εξωτερικού (ομογενείς).

Δείτε με απλά λόγια πως μία χώρα με μοναδικά πλεονεκτήματα κερδοφορίας, ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ (γιατί για κατάντια πρόκειται) ζημιογόνος και επαίτης. Τα στοιχεία δεν επιδέχονται αμφισβήτηση ιδιαίτερα όταν κάποιος μελετήσει τις αναλύσεις που οδηγούν σε κάθε συμπέρασμα. Πραγματικά χρειάστηκε προσπάθεια για να καταστραφεί η Ελληνική οικονομία και να υποδουλωθεί η Εθνική υπόσταση.

Όπως θα παρατηρήσετε, η αναφορά έχει γραφτεί με απλά λόγια, κατανοητά από όλους. Δεν ασχολείται με σκάνδαλα, δεν έχει κραυγές ή αφορισμούς. Μόνο στοιχεία και αυτονόητες διαπιστώσεις.

Εντοπίζει τις ακριβείς αιτίες του προβλήματος για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση. Όχι κλισέ τύπου “ο αυξημένος δημόσιος τομέας” ή “αυτοί που έφαγαν τα λεφτά”.

Με μία ανάγνωση θα έχετε στα χέρια σας τις διαπιστώσεις που όμως οδηγούν απ’ ευθείας στους ενόχους. Πίσω από κάθε συγκεντρωτική αναφορά κρύβονται συγκεκριμένες αποφάσεις, νομοσχέδια που έχουν Υπουργικές υπογραφές, υπογραφές δημοσίων λειτουργών και ημερομηνίες που ταυτοποιούν εύκολα τους υπευθύνους. Είναι εκατοντάδες.

Η ίδια ομάδα επεξεργάζεται και το τελικό κείμενο της “λύσης”, με απλές προτάσεις και άμεση εφαρμογή.

Δεν αντέξαμε στον πειρασμό να προσθέσουμε ορισμένα δικά μας σχόλια (σε παρενθέσεις ώστε να είναι ορατά). Συμφωνούμε απόλυτα με τα πορίσματα και τις επόμενες ημέρες θα αναλύσουμε κάθε περίπτωση ξεχωριστά.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους ανθρώπους που ασχολήθηκαν. Απέδειξαν ότι είναι Ζωντανοί. Απέδειξαν ότι υπάρχουν άνθρωποι που βάζουν την πατρίδα πάνω από το τομάρι τους. Απέδειξαν ότι υπάρχουν Έλληνες που μπορούν να φέρουν την ελπίδα και τις τελικές λύσεις κάνοντας το θεωρητικό δεδομένο της “Νέας Μεταπολίτευσης” άμεσα εφαρμόσιμο.

Σήμερα όπως είπαμε δημοσιεύουμε ΜΟΝΟ την εισαγωγική, μα περιεκτική επιστολή.

Προς

Αξιότιμο Κύριο Πρόεδρο της Δημοκρατίας

Αρχηγούς κομμάτων

Βουλευτές του Ελληνικού κοινοβουλίου

Κύριε Πρόεδρε,

Όλοι οι Έλληνες σήμερα και εσείς προσωπικά έχουμε ένα ερώτημα.

Πώς φτάσαμε ως εδώ;

Μια ομάδα αναλυτών με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος και του λογιστηρίου του κράτους αποφασίσαμε να δώσουμε μια απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα. Αποδεχόμαστε πλήρως την κριτική που θα ακουστεί ως προς την προσέγγιση και την ακρίβεια των αριθμών μας. Όποιος επιθυμεί να την αμφισβητήσει όμως ας το κάνει με στοιχεία. Σας εγγυόμαστε ότι κανείς δεν θα μπορέσει να αμφισβητήσει τα συμπεράσματα.

Η επιστολή άλλωστε κοινοποιείται και στους πολιτικούς αρχηγούς της σημερινής βουλής από σεβασμό στο δημοκρατικό πολίτευμα. Ας βάλουν τους αναλυτές τους να αντιπαραβάλλουν τα στοιχεία τους,( αυτά που δεν τόλμησαν ποτέ να φέρουν στο φως της δημοσιότητας για να προστατεύσουν τους υπαίτιους που δυστυχώς φαίνεται ότι αποτελούν τον πυλώνα του πολιτικού συστήματος και χρήζουν «προστασίας».)

(Δεν θα συμπεριλάβουμε τα «σκάνδαλα» αφού κάθε μία από τις αιτίες έχει πίσω της ακριβείς αποφάσεις με υπουργικές υπογραφές. Συγκεκριμένες υπογραφές που ταυτοποιούνται με πρόσωπα ανάλογα την ημερομηνία.) Όπως θα δείτε μεταφέρουμε τα συμπεράσματα σε απλή γλώσσα, χωρίς κραυγές και αφορισμούς αφού κύριος αποδέκτης είναι όχι το πολιτικό σύστημα αλλά οι Έλληνες πολίτες που έχουν συνηθίσει να ακούν «περίτεχνες αναφορές» γραμμένες από διάφορους «σοφούς».

Τέσσερεις είναι οι κυρίες αιτίες που οδήγησαν την Ελλάδα σ’ αυτό το σημείο με σειρά βαρύτητας.

1. η κακοδιαχείριση των συνταξιοδοτικών ταμείων

2 η κακοδιαχείριση του αναπτυξιακού πυλώνα της οικονομίας

3. η φοροδιαφυγή

4 η χρηματοδότηση των τραπεζών με €43 δισεκατομμύρια

Το σημερινό χρέος της Ελλάδος είναι €300 δισεκατομμύρια.

Η ανάλυση μας δείχνει ότι οι «επιχορηγήσεις» στα συνταξιοδοτικά ταμεία (εκτός των δημοσίων υπάλληλων ) από τον κρατικό προϋπολογισμό, από το 1998 μέχρι το 2009 είναι €104 δισεκατομμύρια.

Με απλά λόγια τα ταμεία που έπρεπε να είναι αυτοχρηματοδοτούμενα από τις εισφορές των εργαζομένων και τις επενδύσεις τους, δεν είχαν και δεν έχουν τους πόρους να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους – συντάξεις, ιατρική περίθαλψη κτλ. Έτσι το κράτος αναγκάστηκε να τα χρηματοδοτήσει. Το 2009 το ποσό της χρηματοδότησης ήταν 30% του προϋπολογισμού. Παράρτημα 1: Αποτελέσματα ταμείων Κοινωνικής Ασφάλισης.

Το παράδοξο είναι ότι φτάσαμε στο σημείο όπου το Έλλειμμα των ταμείων είναι μεγαλύτερο από τους τόκους. Παράρτημα 2 : Χορηγήσεις σε Ασφαλιστικά ταμεία & Τόκοι

Γιατί όμως φτάσαμε ως εδώ;

Είναι πολλές οι αιτίες που τα ταμεία έχουν κυριολεκτικά καταρρεύσει και πιστεύουμε ότι υπεύθυνοι διαχρονικά είναι οι πολιτικοί, διότι ενώ τους εμπιστευτήκαμε να διαχειριστούν με ευθύνη τα λεφτά που ο εργαζόμενος, ο επιχειρηματίας, ο ελεύθερος επαγγελματίας, ο αγρότης τους έδωσε, αντί αυτού χρησιμοποιήθηκαν για πολιτικούς και οικονομικούς αυτοσκοπούς.

- Μεγάλες απώλειες στο Χρηματιστήριο. μια μικρή ομάδα του χρηματοπιστωτικού τομέα σε συνεργασία με τους πολιτικούς υποχρέωσε άπειρους διευθυντές να παίξουν ένα παιχνίδι, όπου οι αντίπαλοι ήταν η ελίτ των διεθνών χρηματιστηριακών οίκων με καταστροφικές συνέπειες για τα ταμεία.( Μία Ελίτ διαχρονικά στο απυρόβλητο. Για κάθε απόφαση όμως υπάρχουν αναλυτικά στοιχεία, ποσά, υπογραφές και ημερομηνίες.)

- Το ίδιο σενάριο σε μικρότερο βαθμό επαναλήφθηκε με τα δομημένα ομόλογα. Ομοίως.

- Δάνεια από τα ταμεία στις Τράπεζες άτοκα ή με 2% όταν τα επιτόκια ήταν 25%. Η πολιτεία διαχρονικά διαμόρφωσε μια επενδυτική πολιτική κομμένη και ραμμένη για το συμφέρων του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος και όχι των ταμείων. (Πάλι κάθε εκχώρηση με υπογραφές, ποσά και ημερομηνίες.)

- Συνταξιοδότηση ατόμων χωρίς εισφορές, πολιτικές αποφάσεις για πελατειακή εξυπηρέτηση.

- Πρόωρες συνταξιοδοτήσεις την δεκαετία του ‘80 και ’00, ομοίως.

Συγχρόνως τα ταμεία έπρεπε να διαχειριστούν και τον κλάδο υγείας, όπου η διαφθορά στα νοσοκομεία και γενικά στο χώρο υγείας ήταν γνωστή. Και σ’ αυτή την περίπτωση κανένα αποτελεσματικό μέτρο δεν εφαρμόστηκε για να σταματήσει την αιμορραγία.

Την ιδία στιγμή η πολιτεία και οι πολιτικοί φάνηκαν αδύναμοι η μάλλον έκλεισαν το μάτι σε χιλιάδες περιπτώσεις κατάχρησης των ταμείων από επιτήδειους, που νόμιζαν ότι με το να κλέψουν τα ταμεία με παράνομες συντάξεις ήταν «έξυπνοι». Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι έκλεβαν τα παιδιά τους;

Και τι έκανε η πολιτεία διαχρονικά; Αντί να στελεχώσουν τα ταμεία με άτομα που θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στα μεγάλα προβλήματα που υπήρχαν- με λίγες εξαιρέσεις -έβαλαν άσχετους και αχυράνθρωπους για να μπορέσουν να κάνουν αυτό που αυτοί ήθελαν. Ρωτήστε κύριε πρόεδρε ποια ποσά χαθήκαν από τα αποθεματικά του ΙΚΑ από το 1998 – 2008.

Κύριε πρόεδρε

Υπάρχει ένα μεγάλο διαχρονικό έγκλημα. Η πολιτεία με δανεισμό €100 δισεκατομμύρια -μέχρι σήμερα -προσπαθεί να καλύψει και συνεχίζει να καλύπτει όλες τις ελλείψεις, παραλείψεις και σκόπιμες πράξεις (κακουργηματικές σε πολλές περιπτώσεις) του μεγαλυτέρου πολιτικοοικονομικού σκανδάλου της μεταπολίτευσης.

Και είναι ακόμα μεγαλύτερο το έγκλημα διότι αντί να το ομολογήσουν – δεδομένου ότι είναι γνωστό προ πολλού – έσπερναν ψεύτικες ελπίδες ότι χρήματα υπάρχουν προσπαθώντας ίσως να καλύψουν τη δικιά τους ενοχή την στιγμή που θα έβγαινε η αλήθεια.

Για τις άλλες αιτίες, το μοντέλο ανάπτυξης, φοροδιαφυγή και δάνεια στις τράπεζες. έχουμε απόψεις και όχι συμπεράσματα, αλλά θα μας κάνετε την τιμή να τις καταθέσουμε μια και έχουμε περάσει αρκετό χρόνο για να τις διαμορφώσουμε.

Η οικονομική ανάπτυξη τις χώρας τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια συγκεντρώθηκε σε έναν η το πολύ δυο κλάδους και αυτή είναι η δεύτερη αιτία του μεγάλου χρέους. Σύνολο €95 δισ. σε «δημόσιες επενδύσεις» ήταν στην πλειονότητα σε μη μελλοντικά παραγωγικές δραστηριότητες – δρόμους, κτίρια, γέφυρες. Παράρτημα 3. Δημόσιες Επενδύσεις

Αυτές οι επενδύσεις αν και δημιουργούσαν αύξηση του ΑΕΠ στη χρονιά που υλοποιούνταν τα έργα δεν είχαν καμία μελλοντική προοπτική. Ενδεικτικό πόσο μονόπλευρες ήταν αυτές οι επενδύσεις, είναι ότι η Ελλάδα ήταν το 2000- 2006 53^η στον κόσμο για επενδύσεις στην Έρευνα και Τεχνολογία κάτω από την Μοζαμβίκη. Αυτή είναι η αλήθεια για τη μεγάλη ληστεία που βαφτίστηκε «ισχυρή Ελλάδα».

Έτσι λοιπόν κύριε πρόεδρε δημιουργήσαμε μια οικονομία που δεν παράγει τίποτα. Και οι αριθμοί το επιβεβαιώνουν. Το 1995 το ΦΠΑ σαν ποσοστό του ΑΕΠ ήταν 13% και σήμερα είναι 10%. Βλέπετε δεν παράγουμε προστιθέμενη άξια.. Το αγοράζουμε και το πουλάμε. Παράρτημα 4. ΦΠΑ & Φόρος Εισοδήματος % ΑΕΠ

Η κύρια αιτία για την αποδυνάμωση της παραγωγικής βάσης είναι κατά την άποψη μας οι πελατειακές σχέσεις των πολιτικών με ένα κλειστό κύκλο οικονομικών παραγόντων που απαιτούσαν το μερίδιο του λέοντα. Μέχρι εδώ τίποτα διαφορετικό από άλλες χώρες. Στη δική μας περίπτωση όμως τα έπαιρναν όλα χωρίς να υπάρχει περίπτωση κάποιος άλλος να μπορεί να ανταγωνιστεί. Ήταν και είναι το μεγαλύτερο από τα «κλειστά επαγγέλματα». Χρησιμοποιώντας στοιχεία της ΕΕ και διεθνές μελέτες σε παρόμοιες περιστάσεις αυτό το μονό- ολιγοπώλιο κόστισε στην οικονομία μας μεταξύ €20- 30 δισεκατομμύρια. (σσΟ: Η πλέον φρικτή διαπίστωση είναι ότι αυτή η «Ελίτ», αυτός ο κλειστός κύκλος ουδέποτε λειτούργησε παραγωγικά για να δημιουργήσει έστω και μία υποδομή δημιουργίας. Πλούτιζε φτιάχνοντας δρόμους και έργα «συγχρηματοδοτούμενα». Πλούτιζε υπερτιμολογώντας τα. Πλούτιζε δίνοντας υπεργολαβίες σε κοινούς μαφιόζους και δουλέμπορους για να εκμηδενίζει το κόστος. Πλούτιζε από την εκμετάλλευση τους. Δεν χρειάστηκε ποτέ να επενδύσει σε έρευνα και ανάπτυξη, αρκούσε η κυριαρχία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με κάθε κόστος και κάθε τρόπο.)

Σημειώστε ότι κάθε παράγοντας βιομηχανικής παραγωγής εξοντώθηκε ή εξαναγκάστηκε σε μεταπρατική λειτουργία προκειμένου να επιβιώσει.

Φυσικά και άλλοι παράγοντες που τους δημιούργησε η πολιτεία συνετέλεσαν σ’ αυτή την συρρίκνωση :

• Γραφειοκρατία φτιαγμένη έτσι που να διώχνει και όχι να έλκει επενδύσεις, καινοτομίες και δημιουργικότητα. Αλλά δεν φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι. Η άποψη μας για τον δημόσιο τομέα είναι ξεκάθαρη. Δημιουργήθηκε γιατί δεν υπάρχει ισχυρός ιδιωτικός τομέας. Όταν ο ιδιωτικός τομέας δεν προσφέρει ευκαιρίες, είναι λογικό για ένα πατέρα να προσπαθήσει να βολέψει το παιδί του στο μόνο «εργοδότη» που υπάρχει, στον πολιτικό. Έτσι οι πολιτικοί αναζητούν εξαρτημένους ψηφοφόρους και οι ψηφοφόροι αναζητούν εξαρτημένους πολιτικούς. Αυτό δημιούργησε έναν γιγάντιο δημόσιο τομέα που έπρεπε να εφεύρει διαδικασίες ώστε να δικαιολόγηση την ύπαρξη του.

• πανεπιστημιακούς που κρατούν ομήρους τα πανεπιστήμια, όπου η μεταφορά έδρας στον απόγονο ήταν και είναι το μόνο μέλημα και έτσι κάτι το καινούργιο ή καλύτερο έπρεπε να εξαφανιστεί

• Και μια Δικαιοσύνη, που στα μάτια όλων και ιδίως των ξένων είναι αυθαίρετη και κατευθυνόμενη

Για την Φοροδιαφυγή την τρίτη αιτία θα ήμαστε σύντομοι γιατί το θεμα είναι απλό. Υπολογίσαμε ότι η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα τα τελευταία 12 χρόνια είναι του ύψους των €70 δισεκατομμυρίων.

Η άποψη μας είναι ότι η φοροδιαφυγή είναι ευθύνη αποκλειστικά και μόνο της πολιτείας. Η λύση στη φοροδιαφυγή είναι απλή. Πρέπει να βασίζεται σε δυο αρχές:

1. να υπάρχει μια αίσθηση δικαίου (όλοι ίσιοι μπροστά στον εφοριακό)

2. και σοβαρές ποινές σε περίπτωση αδικήματος (είτε από τον φορολογούμενο είτε από τον εφοριακό),

Κι’ όμως κανείς πολιτικός όμως δεν την εφάρμοσε. Μάλλον δεν μπορούσαν να εφαρμόσουν ούτε τη μια ούτε την άλλη αρχή, διότι έπρεπε να πάρουν μέτρα εναντίον αυτών που τους υποστήριξαν και τους υποστηρίζουν.

Και κρατήσαμε το πιο παράλογο για το τέλος. Αθόρυβα η πολιτεία έχει δανείσει €43 δισεκατομμύρια στις τράπεζες τους τελευταίους 6 μήνες. Για να κάνει αυτό χρειάστηκε να δανειστεί σαν κράτος τα €43 δισεκατομμύρια. Σε μια νύχτα το χρέος αυξήθηκε 20%. Παράρτημα 5. Χρέος ευρώ και %ΑΕΠ.

Να σας υπενθυμίσω ότι όλες οι περικοπές και οι καινούργιοι φόροι που περιλαμβάνονται στην σύμβαση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπουν αύξηση εσόδων €30 δισεκατομμυρίων συνολικά για τα επόμενα τρία χρόνια. Τα έχουμε ήδη ξοδέψει και παραπάνω για τις τράπεζες. Και οι μέτοχοι;

Προσπαθήσαμε, κύριε πρόεδρε, να δώσουμε μια απάντηση πώς φτάσαμε μέχρι εδώ. Δυστυχώς την απάντηση μπορεί να σας την είχε δώσει κάθε ένας από τους πολιτικούς που σας επισκέπτεται. Και θα έπρεπε να ήταν η εξής.

«Εάν είχαμε χειριστεί σωστά τα ταμεία συνταξιοδότησης, αν υπήρχε αίσθηση δίκαιου είτε στη φορολογία είτε στην δικαιοσύνη, αν είχαμε κάνει σωστές επενδύσεις και αν δεν είχαμε δώσει δάνεια € 43 δισεκατομμύρια στις τράπεζες το 2009/2010 το χρέος του Ελληνικού κράτους θα ήταν ελάχιστο. Όχι €300 δισεκατομμύρια.

Και θα ήμασταν το παράδειγμα και όχι οι ζητιάνοι. Εμείς κύριε Πρόεδρε είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτή την καταστροφή»

Στο τελευταίο παράρτημα (Παράρτημα 6) δείχνουμε το έλλειμμα της χωράς εάν δεν υπήρχαν επιχορηγήσεις στα ταμεία. Εάν είχαμε βάλει και την φοροδιαφυγή η χώρα έχει πλεόνασμα. Μ’ αυτό θα θέλαμε να τελειώσουμε την επιστολή μας διότι μας επιτρέπει να πούμε με σιγουριά ότι υπάρχει λύση και είναι εφικτή. Ίδη την επεξεργαζόμαστε.

Καταλαβαίνετε ότι εάν συμπεριλάβουμε και τις υποθέσεις που απασχολούν αυτή τη στιγμή τη δικαιοσύνη με αιχμή του δόρατος την εμπλοκή των Γερμανικών εταιρειών και τη ζημία του δημοσίου τότε τα μεγέθη είναι αδιαμφισβήτητα. Δεν το κάνουμε γιατί οι συμβάσεις είναι ακόμη ομιχλώδεις ως προς τα τελικά μεγέθη. Το ίδιο και η περιβόητη σχέση με την Goldman Sachs της οποίας τους όρους ακόμα δε γνωρίζει το Ελληνικό δημόσιο, αφού δεν αναφέρθηκαν ούτε στην περιβόητη απογραφή!

Πλεονασματική λοιπόν η Ελλάδα, χωρίς να υπολογίσουμε ούτε το δυσανάλογο μέγεθος του δημοσίου τομέα, ούτε τη μη εκμετάλλευση των άφθονων φυσικών πόρων.

Χρειάστηκε πραγματικά προσπάθεια για να διολισθήσει μία χώρα σαν την Ελλάδα στα σημερινά μεγέθη. Το μέγεθος του εγκλήματος σας αφήνουμε να το αποτιμήσετε εσείς και οι συνάδελφοι σας. Εμείς πάντως ΔΕΝ θα σταματήσουμε

Μια παράκληση.

Μην αφήσετε να υπογράψουμε συνθήκη με την Τουρκία για τα πετρέλαια. Θα είναι η χαριστική βολή των πολιτικών μας σε μια χώρα που πέτυχε πολλά – αν και με πολλά εμπόδια – χάρη στην δουλειά και υπομονή του ωραιότερου λαού του κόσμου.

Μετά τιμής

Οι Έλληνες Πολίτες ( Ελλάδας και Εξωτερικού)

ΥΓ. Πολλοί πολιτικοί θα πουν, δεν ήξερα ή δεν ήταν ευθύνη μου. Και οι δυο δικαιολογίες δεν ελαφρύνουν τη θέσεις τους. Οι πολιτικοί που πραγματικά πάλεψαν και ζήτησαν το καλό της χώρας μπήκαν στο περιθώριο χωρίς αξιώματα και τίτλους. Και τους αποκαλούν «γραφικούς». Κρίμα. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα.

ΕΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΦΑΙΑΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ!!!

Στο βραδινό κεντρικό δελτίο ειδήσεων της Παρασκευής 30/4/2010, του καναλιού που μπαίνει στην… ουσία των Γεγονότων μας πέταξαν στη μούρη ορισμένα στατιστικά στοιχεία για τους Δημόσιους Υπαλλήλους.

Αφού μας παρουσίασαν τα στοιχεία με τη διόγκωση του χρέους από το 2000 μέχρι το 2009, περάσανε στο ζουμί της προπαγάνδας τους:

Ο.Τρέμη: Τώρα να δούμε και μια άλλη πλευρά που έχει να κάνει με τη διόγκωση του δημόσιου χρέους Θάνο. Ζούμε σε μία χώρα που βασίζεται στο σύστημα πελατειακών σχέσεων που εγκαθιδρύθηκε από την μεταπολίτευση. Εχουμε εν τω μεταξύ δημιουργήσει ένα υπερτροφικό κράτος το οποίο είναι βουτηγμένο στη διαφθορά και την αναποτελεσματικότητα. Αυτό το αποτυπώνουν ανάγλυφα τα στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών.

Θ.Πασχάλης: Ακριβώς Ολγα, καταρχάς να πούμε ότι σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία, τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, ο αριθμός των υπαλλήλων στο Δημόσιο, στενό και ευρύτερο Δημόσιο τομέα αλλά και στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς ήταν τις αρχές του 2009 περίπου 840000 από τους οποίους περίπου 90000 είναι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου και έργου. Δείτε λοιπόν πώς από το 2003 με βάση στοιχεία που μας δόθηκαν από το υπουργείο Εσωτερικών, φούσκωνε το ελληνικό δημόσιο και κάτι αντίστοιχο βέβαια γινότανε και τις προηγούμενες δεκαετίες. Τι συνέβαινε; Αποχωρούσαν στη σύνταξη λιγότεροι υπάλληλοι και προσλαμβανόταν περισσότεροι.

Εκεί πέφτουν οι πίνακες με τα «στοιχεία» που «αναδεικνύουν» ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ – ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ!

Το έτος 2003 αποχωρούν 18000 και προσλαμβάνονται 24000.

Τα έτη 2004, 2005, 2006 ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ

Το έτος 2007 αποχωρούν 24000 και προσλαμβάνονται 35000.

Το έτος 2008 αποχωρούν 23000 και προσλαμβάνονται 40000.

Το έτος 2009 αποχωρούν 22000 και προσλαμβάνονται 26000.

Η σχέση αυτή ανατρέπεται μόνο το τελευταίο τρίμηνο του 2009 όπου έχουμε 5000 αποχωρήσεις και 2500 προσλήψεις.

Ο εκφωνητής επαναλαμβάνει (για να το εμπεδώσουμε) ότι όλα αυτά τα χρόνια έφευγαν λιγότεροι και προσλαμβανόταν περισσότεροι (με τι μισθούς και σχέσεις εργασίας προσλαμβάνονταν… το κανάλι κάνει την… πάπια).

Ετσι, το Δημόσιο κατά την τελευταία εξαετία «φούσκωσε» κατά 55000 επιπλέον υπαλλήλους λέει ο Θ.Πασχάλης.

Kαι μιλάμε για τους μονίμους Δημοσίους Υπαλλήλους – πετάγεται ο Τσίμας, συμπληρώνοντας ότι πίσω από αυτούς τους αριθμούς υπάρχει δεκαπλάσιος αριθμός συμβασιούχων και σταζιέρ – για να καταλήξει ο Μ.Καψής στο πολυπόθητο συμπέρασμα:

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΤΑ ΛΕΝΕ ΟΛΑ!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ!

Θαυμάστε τους:

ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΛΙΓΗ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ….

2003: 24000 ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ - 18000 ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ = 6000 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΗΜ.ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ

Τα έτη 2004, 2005, 2006 ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ

2007: 35000 ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ - 24000 ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ = 11000 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΗΜ.ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ

2008: 40000 ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ - 23000 ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ = 17000 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΗΜ.ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ

2009: 26000 ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ - 22000 ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ = 4000 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΗΜ.ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ

ΣΥΝΟΛΟ= 38000 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΗΜ.ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ (ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΝ)

Ο Θ.Πασχάλης υποστήριξε ότι οι στατιστικές αναφέρουν 55000 περισσότερους Δημοσίους Υπαλλήλους και ο Μ.Καψής τους ανέβασε σε 60000!

Ισως να είναι κι έτσι!

Ας θεωρήσουμε λοιπόν ότι αυτοί οι Δημόσιοι Υπάλληλοι που προσλήφθηκαν μεταξύ 2003-2009 έπαιρναν χοντρούς μισθούς της τάξης των 3000 Ευρώ το μήνα (το 2003) κι ας θεωρήσουμε ακόμα ότι όλοι αυτοί έπαιρναν γενναίες αυξήσεις της τάξης του 10% κάθε χρόνο (δηλαδή τέτοιες αυξήσεις που δεν έχουν δοθεί ποτέ στα χρονικά).

Πόσα είναι τα επιπλέον χρήματα στους Δημόσιους Υπαλλήλους που «έβαλαν μέσα τη χώρα»;

Ας κάνουμε ορισμένες απλές μαθηματικές πράξεις Τρίτης Δημοτικού…

Κι ας θεωρήσουμε ότι τα χρόνια 2004, 2005, 2006 που το κανάλι δεν έδειξε τα στοιχεία, οι δημόσιοι υπάλληλοι αυξήθηκαν κατά: 6500, 7000 & 8500 αντίστοιχα για να φτάσουμε στον… μαγικό αριθμό των 60000 για την εξαετία που είπε ο Μ.Καψής (κι όχι των 55000 που είπε ο Θ.Πασχάλης).

Εχουμε και λέμε λοιπόν:

2003:6000 επιπλέον Δ.Υπ.* 3000 Ευρώ μην. μισθό * 14 μισθούς=252,00 εκ. Ευρώ

2004:6500 επιπλέον Δ.Υπ.* 3300 Ευρώ μην. μισθό * 14 μισθούς=300,30 εκ. Ευρώ

2005:7000 επιπλέον Δ.Υπ.* 3630 Ευρώ μην. μισθό * 14 μισθούς=355,74 εκ. Ευρώ

2006 :8500 επιπλέον Δ.Υπ.* 3993 Ευρώ μην. μισθό * 14 μισθούς=475,17 εκ. Ευρώ

2007:11000 επιπλέον Δ.Υπ.* 4392 Ευρώ μην. μισθό * 14 μισθούς=676,41 εκ. Ευρώ

2008:17000 επιπλέον Δ.Υπ.*4831 Ευρώ μην. μισθό* 14 μισθούς=1.149,90 εκ. Ευρώ

2009:4000 επιπλέον Δ.Υπ. * 5315 Ευρώ μην. μισθό* 14 μισθούς=297,62 εκ. Ευρώ

ΣΥΝΟΛΟ 2003-2009: 3507,15 εκ. Ευρώ ή 3,5 δισ. Ευρώ για 60.000 υπαλλήλους που… «φορτώθηκαν» στο Δημόσιο την εξαετία αυτή.

Πόσο αυξήθηκε το χρέος από το 2004 μέχρι το 2009;

Ας θυμηθούμε όμως τα ποσά που μας παρουσίασε το κανάλι:

Όπως φαίνεται από το παραπάνω σχήμα, το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης αυξήθηκε κατά: 298,5-201,2 δισ. Ευρώ = 97,3 δισ. Ευρώ (ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΧΡΕΟΥΣ 2004-2009).

Πόσο ήταν το ποσοστό των επιπλέον μισθών που διόγκωσαν το χρέος (και ευθύνονται κυρίως για την διόγκωσή του κατά το κανάλι);

Ας κάνουμε μια απλή διαίρεση:

3,5 δισ Ευρώ (ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΜΙΣΘΟΙ ΔΗΜ.ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ 2003-2009)/ 97,3 δισ. Ευρώ (ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΧΡΕΟΥΣ 2004-2009)= 0,036 ή 3.6%

ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΙΟ «ΤΡΕΛΕΣ» ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ, ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΙ ΟΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΜΙΣΘΟΥΣ 3000 ΕΥΡΩ ΤΟ 2003, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΝ ΚΑΤΑ 10% ΤΟ ΧΡΟΝΟ (!) ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ 5000 ΕΥΡΩ ΤΟ 2009…

ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΩΝ «ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΜΙΣΘΩΝ» (2003-2009) ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ (2004-2009) ΗΤΑΝ ΜΟΛΙΣ

3.6% !!! (ποσοστό που πέφτει στο 3.3% αν βγάλουμε τους μισθούς του 2003 και συγκρίνουμε τους επιπλέον μισθούς μεταξύ 2004-2009 με τη διόγκωση του χρέους μεταξύ 2004-2009)

ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ 96,4% ΠΟΙΟΙ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ;;;;

ΑΠΟ ΠΟΤΕ «Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ» ΕΙΝΑΙ ΤΟ 3% ΚΙ ΟΧΙ ΤΟ 97%;;;

Θα κατηγορούσατε ποτέ τα παιδιά σας αν ο οικογενειακός σας προϋπολογισμός έμπαινε μέσα 1000 Ευρώ το μήνα επειδή τρώνε κάθε μέρα… παγωτό;

ΜΗΠΩΣ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ;

ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΒΑΛΟΥΝ ΝΑ ΤΣΑΚΩΝΟΜΑΣΤΕ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ;

ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΑΨΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ;

ΠΟΣΑ ΤΣΕΠΩΣΑΝ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ;

ΠΟΣΑ ΠΗΓΑΝ ΣΕ ΜΙΖΕΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ SIEMENS;

ΠΟΣΑ ΠΗΡΑΝ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ «ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΩΝ»;

ΜΗΝ ΤΡΩΤΕ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ. ΕΞΕΓΕΡΘΕΙΤΕ!!!

Γιατί λέτε ψέματα κύριοι της κυβέρνησης;

Την  Πέμπτη, 6 Μαΐου, που ψηφίστηκε με τη διαδικασία του κατεπείγοντος η παράδοση της χώρας στο μηχανισμό κατοχής της ΕΕ και του ΔΝΤ, θα καταγραφεί στην ιστορία με τα μελανότερα χρώματα. Όπως έχει ήδη καταγραφεί στη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, που γνωρίζει τι σημαίνει αυτή η παράδοση. Ενώ όλοι εκείνοι που ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν τη βρώμικη δουλειά ελπίζοντας είτε σε κάποια θέση στο νέο καθεστώς κατοχής, είτε σε κάποιο κομμάτι από τη λεία, δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι οδηγώντας την χώρα στην καταστροφή έχουν ήδη καταστρέψει του εαυτούς τους. Η ιστορία δεν ανέχεται αυτουργούς ή μάρτυρες βρώμικων πράξεων. Κι αυτό θα το αντιληφθούν όλοι τους πολύ γρήγορα.

Τι ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα; «Δεν άκουσα και δεν έχει ακούσει κανένας εναλλακτική λύση. Πολύ θα το θέλαμε. Πείτε, εξηγήστε τι θα συμβεί αν χρεοκοπήσει η χώρα, αν κηρύξει στάση πληρωμών. Τι θα γίνει με τους μισθούς και τις συντάξεις, που όλοι κοπτόμαστε, κατά τα άλλα; Τι θα γίνει, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, με ένα κράτος που δεν μπορεί να δώσει τίποτα; Τι θα γίνει με τις καταθέσεις των κόπων του ελληνικού λαού σε μια οικονομία που θα καταρρεύσει;» (Βουλή, 6/4)

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο κ. Παπακωνσταντίνου: «Το πρόγραμμα το οποίο προτείνουμε σήμερα στους Έλληνες πολίτες, δεν είναι εύκολο, είναι δύσκολο και για πολλούς πολίτες είναι οδυνηρό. Μπορούσαμε να το είχαμε αποφύγει; Θα μπορούσαμε να είχαμε επιχειρήσει να συνεχίσουμε μόνοι μας, να κηρύξουμε μόνοι μας πτώχευση και στάση πληρωμών. Μάλιστα είναι μια επιλογή που προτείνεται από διάφορες μερίδες. Να πούμε «δεν έχω να πληρώσω» και να βάλουμε τη χώρα σε μια δεκαετία ύφεσης και απόλυτης εξαθλίωσης, ιδιαίτερα των πιο φτωχών στρωμάτων του πληθυσμού. Η Κυβέρνηση επέλεξε να μη βιώσει η χώρα αυτήν την εμπειρία.» (Βουλή, 6/4)

Δεν περιμένουμε από τον κ. Παπανδρέου να αναγνωρίσει εναλλακτικές λύσεις. Ποτέ κυβερνήτης αυτού του τόπου δεν αναγνώρισε ότι υπάρχει εναλλακτική πορεία από τον καταστροφικό μονόδρομο που έχει επιλέξει. Άλλωστε ο κ. Παπανδρέου έχει αποδείξει σ’ όλη την πολιτική του θητεία ότι αδυνατεί να αντιληφθεί οτιδήποτε υπερβαίνει τις εκάστοτε εντολές έξωθεν και άνωθεν. Ούτε βέβαια θα περιμέναμε τίποτε καλύτερο από έναν υπουργό οικονομικών, ο οποίος αδυνατεί να αντιληφθεί ότι εκπροσωπεί κυρίαρχο κράτος και δεν είναι πλέον υπάλληλος της ΕΕ και του ΔΝΤ. Είναι δύσκολο να βρει κανείς στη νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου πιο ανεύθυνο και ευφάνταστο υπουργό οικονομικών από τον σημερινό, που μόνο με τις δηλώσεις του, περί «τιτανικού», περί επενδυτών που «θα χάσουν το πουκάμισό τους» αν επενδύσουν κατά της Ελλάδας και άλλα τέτοια φαιδρά έφεραν – σκοπίμως ή μη θα το δείξει η ιστορία – τις αγορές σε παροξυσμό εκθέτοντας τη χώρα στις πιο άγριες κερδοσκοπικές πιέσεις.

Όλο αυτό το διάστημα, κάθε κίνηση της κυβέρνησης για την «αποκατάσταση της αξιοπιστίας μας στις αγορές» στοίχησε πανάκριβα στη χώρα και το λαό της. Ποιος θα λογοδοτήσει για τα 13 δις ευρώ που έχει στοιχίσει η πολιτική της κυβέρνησης μέχρι σήμερα μόνο από τα αυξημένα επιτόκια δανεισμού; Ο Μπάμπης; Ποιος θα κληθεί να τα πληρώσει; Φυσικά, όπως πάντα, το γνωστό υποζύγιο, ο Έλληνας εργαζόμενος, ο Έλληνας μικρομεσαίος, ο Έλληνας συνταξιούχος.

Μόνο που αυτή τη φορά οι Έλληνες εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, δεν καλούνται απλά να πληρώσουν το μάρμαρο, αλλά να αποδεχτούν την επίσημη υποθήκευση της χώρας τους από την ΕΕ και το ΔΝΤ για να κερδίσουν οι ευρωπαϊκές και αμερικανικές τράπεζες, οι διεθνείς τοκογλύφοι και κερδοσκόποι που κατέχουν τα ελληνικά ομόλογα. Δεν φτάνει που την τελευταία δεκαετία ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει κυριολεκτικά από το υστέρημά του μιάμιση φορά το τρέχον δημόσιο χρέος, με το καθεστώς κατοχής που εισήγαγε η κυβέρνηση προβλέπεται μέσα στην επόμενη τριετία να το πληρώσει εξολοκλήρου άλλη μια φορά! Και παρόλα αυτά το δημόσιο χρέος προβλέπεται να αυξηθεί μέσα στην τριετία περίπου κατά 100 δις ευρώ. Αυτό είναι που υπόσχεται η κυβέρνηση στον ελληνικό λαό.

Όταν ο πρωθυπουργός δήλωσε στο υπουργικό συμβούλιο της 3^ης Μαΐου ότι «η αποφυγή της χρεοκοπίας είναι η εθνική κόκκινη γραμμή», δεν σκεφτόταν το εθνικό συμφέρον της χώρας, αλλά το συμφέρον των τραπεζών, των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων. Σκεφτόταν επίσης και «τη σταθερότητα του κοινού μας νομίσματος, τη σταθερότητα της Ευρώπης», όπως δήλωσε ο ίδιος μετά την άτυπη σύνοδο στις 7 Μαΐου. Όποιος έχει παρακολουθήσει τα σημειώματά μας γνωρίζει πια πολύ καλά, βήμα το βήμα, τον δρόμο που επέλεξε να ακολουθήσει η κυβέρνηση για να εξυπηρετήσει, αφενός, τους διεθνείς κερδοσκόπους και, αφετέρου, τη «διάσωση του ευρώ».

Όταν λοιπόν ο πρωθυπουργός και οι δικοί του εκφράζουν την αγωνία τους για «αποφυγή της χρεωκοπίας», δεν εννοούν την δεδομένη πτώχευση της χώρας, αλλά τη διασφάλιση με κάθε μέσο και τρόπο των τεράστιων υπερκερδών που προσδοκούν να απομυζήσουν από τη χώρα οι αγορές. Έστω κι αν χρειαστεί να ξεπουληθεί ολόκληρη η χώρα, να καταστραφεί και να πολτοποιηθεί από τον «μηχανισμό στήριξης» της ΕΕ και του ΔΝΤ. Έτσι πιστεύουν οι ευρωκρατούντες ότι θα συγκρατήσουν το ευρώ, που μέρα με τη μέρα η επιβίωσή του γίνεται όλο και πιο προβληματική και αμφίβολη.

Το βασικό δηλαδή για όλους αυτούς είναι να επιβιώσει, κακήν κακώς, το ευρώ. Όσο για το αν θα επιβιώσει η Ελλάδα, όπως και η Πορτογαλία, η Ισπανία, κοκ, τους ενδιαφέρει μόνο στον βαθμό που θίγεται η κερδοφορία των μεγάλων τραπεζών και των αγορών. Αυτό έρχεται να εξασφαλίσει ο «μηχανισμός στήριξης» της ΕΕ και του ΔΝΤ. Πώς δηλαδή μέσα από την επίσημη πτώχευση της Ελλάδας, αλλά και των άλλων χωρών της ευρωζώνης σε παρόμοια κατάσταση, θα επιβιώσουν οι μεγάλες τράπεζες, οι αγορές των «ανοιχτών συνόρων» και το ευρώ.

Και μιλάμε για δεδομένη πτώχευση της χώρας, όχι μόνο γιατί οι αγορές την θεωρούν ως τέτοια και ποντάρουν σ’ αυτήν, αλλά κυρίως γιατί ο ίδιος ο χαρακτήρας του προγράμματος «στήριξης» της ΕΕ και του ΔΝΤ το εξασφαλίζει. Κι αυτό γιατί τα 110 δις ευρώ που υπόσχεται – στο βαθμό που θα δοθούν – όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της πλήρους αδυναμίας αποπληρωμής του χρέους, αλλά το επιδεινώνουν. Πρόκειται στην ουσία για πρόσθετο δανεισμό της χώρας με όρους και προϋποθέσεις επαχθείς. Γι’ αυτό τον λόγο και ο κ. Παπακωνσταντίνου έφερε την τροπολογία στη Βουλή, που του δίνει εν λευκώ εξουσιοδότηση να κλείνει συμβάσεις με την «τρόικα» δίχως να είναι υποχρεωμένος να τις φέρνει στο κοινοβούλιο και να αποκαλύπτει έτσι το περιεχόμενό τους.

Όμως αυτό που σίγουρα εξασφαλίζει την επίσημη πτώχευση της χώρας είναι οι ίδιοι οι όροι του προγράμματος, που αντί να ανασυντάσσουν με κάποιο τρόπο τα οικονομικά της χώρας, την καταδικάζουν στη χειρότερη ύφεση της μεταπολεμικής ιστορίας της. Ο Ντάνιελ Γκρος, διευθυντής του Κέντρου Μελετών για Ευρωπαϊκές Πολιτικές, ενός ινστιτούτου που χρηματοδοτείται από τις μεγαλύτερες τράπεζες της ΕΕ και την ίδια την Κομισιόν, εκτίμησε πρόσφατα ότι για κάθε 1% μείωση του ΑΕΠ της Ελλάδας σε κρατικές δαπάνες, η συνολική ζήτηση της χώρας πέφτει κατά 2,5% του ΑΕΠ. Αν λοιπόν η κυβέρνηση μειώσει πράγματι τις δαπάνες κατά 15% του ΑΕΠ, το αρχικό σοκ στη ζήτηση μπορεί να υπερβεί το 30% του ΑΕΠ. Ανάλογες εκτιμήσεις κάνουν σχεδόν όλοι οι διεθνείς αναλυτές που βλέπουν την πτώση του ΑΕΠ της χώρας για την τριετία ανάμεσα στο 25 και στο 37%. Αυτό σημαίνει εκτίναξη της επίσημης ανεργίας στο 30% και αντίστοιχη πτώση του καθαρού τζίρου της αγοράς με πάνω από τα 2/3 των μικρομεσαίων επιχειρήσεων να κλείνουν. Τα δεδομένα αυτά θα σημάνουν αναπόφεχτα δημοσιονομική κατάρρευση και μια μακροχρόνια ύφεση, που πολλοί εκτιμούν ότι ίσως να μην είναι αντιστρέψιμη.

Αυτό έκανε τον Σάϊμον Τζόνσον, οικονομικό σύμβουλο του ΔΝΤ και του προέδρου των ΗΠΑ να γράψει στις 7 του μηνός ότι

«η Ελλάδα πρέπει να καταλήξει σε μια αναδιάρθρωση του χρέους. Το πρόγραμμα του ΔΝΤ το κάνει ολοφάνερο – πώς είναι δυνατό η Ελλάδα να πραγματοποιήσει ένα σύνολο από 19% του ΑΕΠ σε περικοπές, μόνο και μόνο για να καταλήξει με 149% του ΑΕΠ σε χρέος και έναν λογαριασμό στο διηνεκές για να πληρώνει στους Γερμανούς, Γάλλους και άλλους ξένους ομολογιούχους περίπου το 10% του ετήσιου εισοδήματος μόνο και μόνο για να καλύπτει τους τόκους;»

Το συμπέρασμα είναι απλό και το εξέφρασε καθαρά η Στέφανι Φλάντερς του BBC στις 6 του μηνός:

«Στην πράξη, βλέποντας το οικονομικό πρόγραμμα με το οποίο συμφώνησε η Ελληνική κυβέρνηση, πολλοί βετεράνοι παλιότερων κρίσεων χρέους θα έλεγαν ότι μια αναδιάρθρωση του χρέους είναι μόνο ζήτημα χρόνου.»

Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε εκατοντάδες ανάλογες εκτιμήσεις από κάθε είδους αναλυτή της διεθνούς αγοράς, των τραπεζών και των θεσμικών επενδυτών, που καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα: η αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας είναι ζήτημα χρόνου! Γι’ αυτό και η αγορά φέρεται αδυσώπητα απέναντι στην Ελλάδα ώστε οι κερδοσκόποι ομολογιούχοι να ισχυροποιήσουν τη θέση τους σε αναμονή μιας αναδιαπραγμάτευσης, που πάντα προηγείται της αναδιάρθρωσης του χρέους.

Τι είναι όμως αναδιάρθρωση του χρέους;

Αναδιάρθρωση του χρέους γίνεται όταν μια χώρα δηλώνει επίσημα ότι αδυνατεί να πληρώσει του δανειστές της και προχωρά σε πτώχευση. Προηγείται ένας κύκλος διαπραγματεύσεων με τους δανειστές ομολογιούχους. Συνήθως οι διαπραγματεύσεις αυτές ξεκινούν πριν καν η χώρα δηλώσει επίσημα πτώχευση και προχωρήσει σε στάση πληρωμών. Όπως ακριβώς κάνει σήμερα και η Ελληνική κυβέρνηση, η οποία εδώ και ένα μήνα έχει προσλάβει ξένους διαμεσολαβητές, όπως την εταιρεία Lazard, που ειδικεύονται στην αναδιαπραγμάτευση και αναδιάρθρωση του χρέους.

Τι αφορούν αυτές οι διαπραγματεύσεις;

Πρώτα και κύρια την αντικατάσταση των ομολόγων που έχουν ήδη στα χέρια τους οι δανειστές του ελληνικού κράτους με νέα μακρύτερης διάρκειας και διαφορετικής αξίας. Με τον τρόπο αυτό το κράτος δεν απαλλάσσεται από το χρέος του, απλά προσπαθεί να το μεταθέσει για αργότερα, γιατί στην παρούσα φάση αδυνατεί να πληρώσει. Φυσικά αυτό δεν γίνεται με το αζημίωτο. Οι ομολογιούχοι για να συμφωνήσουν να ανταλλάξουν τις αξίες που κρατούν με τις νέες αξίες που προσφέρει το κράτος, ζητούν μεγάλες αποζημιώσεις και πολλά ανταλλάγματα. Έτσι μια τέτοια διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωση του χρέους καταλήγει όχι απλά να μεταθέτει το πρόβλημα του χρέους, αλλά αυξάνει σημαντικά και το κόστος της εξυπηρέτησής του.

Ορισμένες φορές, κυρίως μετά από παρέμβαση του ΔΝΤ, εκτιμάται ότι το χρέος είναι τόσο μεγάλο που το κράτος αδυνατεί να το πληρώσει ακόμη κι αν το μετατεθεί στο αόριστο μέλλον. Τότε, μετά πάντα από συμφωνία με τους ομολογιούχους, το κράτος εκδίδει νέα ομόλογα με μειωμένη αξία έναντι των παλιών. Έτσι η Αργεντινή εξέδωσε νέα ομόλογα το 2003 προς αντικατάσταση των παλαιών, στο 30% της αξίας που είχαν τα παλιά. Με αυτόν τον τρόπο διαγράφεται ένα μέρος των χρεών της χώρας και συνεχίζει να αποπληρώνει το υπόλοιπο.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ευνοείται η χώρα.

Κι αυτό γιατί εξαρτάται από το σε ποια χέρια βρίσκονται τα νέα ομόλογα, τι αποζημιώσεις και ανταλλάγματα ζητούν οι κάτοχοι ομολόγων. Στην περίπτωση της Αργεντινής για παράδειγμα, παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια σημαντική διαγραφή χρεών της τάξης του 70%, το υπόλοιπο 30% βρέθηκε στα χέρια των πιο αδίστακτων επενδυτικών κεφαλαίων που ονομάζονται γύπες. Αυτά τα επενδυτικά κεφάλαια συνέχισαν όλα αυτά τα χρόνια να πιέζουν την Αργεντινή ζητώντας τεράστιες αποζημιώσεις. Το αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθεί φέτος η Αργεντινή ξανά στο δανεισμό από τη διεθνή αγορά ομολόγων, με επιτόκια που ξεπερνούν το 15%, σε μια προσπάθεια να βρει τα χρήματα για να αποζημιώσει τους γύπες ομολογιούχους. Έτσι μια εντυπωσιακή μονομερής διαγραφή χρέους, η πιο σημαντική των τελευταίων χρόνων, έκλεισε άδοξα με τη χώρα να ξαναπέφτει στα χέρια των διεθνών τοκογλύφων. 

Με την τακτική της η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη καταφέρει να κερδίσουν τα επενδυτικά κεφάλαια γύπες μια καλή θέση στην αγορά του ελληνικού χρέους. Κι έτσι να έχουν καθοριστικό λόγο στις διαπραγματεύσεις για την αναδιάρθρωση του χρέους. Η χώρα ουσιαστικά βρίσκεται στο έλεός τους, χωρίς καμμιά δυνατότητα αντίδρασης, καθώς είναι υποταγμένη στο καθεστώς κατοχής της ΕΕ και του ΔΝΤ. Έτσι μια διαπραγμάτευση σήμερα με τους ξένους ομολογιούχους του ελληνικού χρέους σημαίνει οικιοθελή παράδοση της χώρας στους εκδοροσφαγείς της.

Όπως είμαστε σήμερα κάθε επιχείρηση διαπραγμάτευσης του χρέους θα οδηγήσει αναγκαστικά σε όλο και ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις, σε χειρότερους εκβιασμούς από τις αγορές και κυρίως από όλους εκείνους τους κερδοσκόπους που ξέρουν πώς να εκμεταλλεύονται μια χώρα υπό χρεωκοπία. Σ’ αυτήν την αναδιαπραγμάτευση του χρέους σέρνεται ήδη και η κυβέρνηση, αφού πρώτα τσακιστεί κάθε αντίσταση ή αντίρρηση μέσα από το ξεπούλημα της χώρας. Κι επομένως δεν μπορεί να αποτελεί αίτημα του λαού, ούτε λύση για το χρέος.

Στο κάτω-κάτω της γραφής ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι έχουμε μια κυβέρνηση που προτάσσει το συμφέρον της χώρας και του λαού, το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Τι είναι εκείνο που θα αναγκάσει τους δανειστές να καθίσουν στο τραπέζι και να διαπραγματευτούν λύσεις επωφελείς για τη χώρα και το λαό της; Μήπως η καλή τους θέληση; Μάλλον αστείο ακούγεται. Μήπως θα τους εξαναγκάσει η ΕΕ και το ΔΝΤ; Μα οι μεγαλύτεροι δανειστές του ελληνικού δημοσίου είναι οι τράπεζες της ευρωζώνης και των ΗΠΑ.

Τι όπλο διαθέτει ένα κράτος για να εκβιάσει ή να πιέσει τους δανειστές του, ιδίως όταν πρόκειται για διεθνείς τοκογλύφους και κερδοσκόπους;

Μόνο ένα: την άρνηση της πληρωμής του χρέους. Το γεγονός αυτό το ξέρουν πολύ καλά πρώτα και κύρια οι εκπρόσωποι του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Γι’ αυτό και όταν στη δεκαετία του ’80 οι χώρες της Λατινικής Αμερικής είχαν βρεθεί σε μια παρόμοια κρίση χρέους και κινδύνευαν κυρίως οι μεγάλες τράπεζες των ΗΠΑ, αλλά και διεθνώς, να υποστούν μεγάλες ζημιές από μια ενδεχόμενη παύση πληρωμών, ο Κίσινγκερ τότε έτρεξε και ξεκαθάρισε τη στρατηγική που έπρεπε να ακολουθηθεί για να «διασωθεί η παγκόσμια οικονομία» του κεφαλαίου:

«Το πρώτο βήμα είναι να αλλάξουμε το πλαίσιο διαπραγμάτευσης, πρέπει να αφαιρεθεί από τους οφειλέτες – στο βαθμό που είναι δυνατό – το όπλο της παύσης των πληρωμών. Οι βιομηχανικές δημοκρατίες χρειάζεται επειγόντως να προσφέρουν κάποιο είδος κρατικής βοήθειας έκτακτης ανάγκης προς τα απειλούμενα πιστωτικά ιδρύματα. Αυτό θα μειώσει τόσο την αίσθηση πανικού, όσο και τη δυνατότητα των οφειλετών να εκβιάζουν.» (Newsweek, 24/1/1983)

Μετά από πολλές πιέσεις όλες οι υπερχρεωμένες χώρες της λατινικής Αμερικής ακολούθησαν τον δρόμο που ήθελε ο Κίσινγκερ. Αποδέχτηκαν δηλαδή τις διάφορες βοήθειες έκτακτης ανάγκης και προχώρησαν σε αναδιαπραγμάτευση του χρέους αντί να αρνηθούν μονομερώς να το πληρώσουν όπως απαιτούσαν τα λαϊκά κινήματα σ’ αυτές τις χώρες. Το αποτέλεσμα ήταν οι χώρες αυτές μετά από σχεδόν δυο δεκαετίες άγριας λιτότητας, μαζικής εξαθλίωσης του πληθυσμού και καταστροφής βρέθηκαν με υπερδιπλάσια δημόσια χρέη από την εποχή της αναδιαπραγμάτευσης τη δεκαετία του ’80. Αυτό έχει κάνει όλους τους λαούς στη Λατινική Αμερική σήμερα να μην θέλουν ούτε να ακούσουν για διαπραγμάτευση του χρέους. Παραμένουν ασυμβίβαστοι στο βασικό τους αίτημα: εδώ και τώρα μονομερής άρνηση της πληρωμής του χρέους, καμμιά κηδεμονία από το ΔΝΤ.

Σε άλλες χώρες κατάφεραν να το επιβάλουν όπως στη Βενεζουέλα το 2001, την Αργεντινή το 2003, τη Βολιβία το 2004, το Εκουαδόρ το 2008, κ.ο.κ, ενώ αλλού ο αγώνας ακόμη συνεχίζεται. Όπου το κατάφεραν οι χώρες κατόρθωσαν να πατήσουν στα πόδια τους, άρχισαν μια νέα πορεία, έστω κι αν δεν έχουν κατορθώσει να λύσουν ακόμη τα προβλήματά τους, έστω κι αν υπάρχουν κάπου-κάπου πισωγυρίσματα. Σε κάθε περίπτωση όμως γλύτωσαν την οικονομική και κοινωνική καταστροφή στην οποία είχαν καταδικαστεί.

Τι σημαίνει όμως άρνηση της πληρωμής του χρέους;

Η κυβέρνηση επίσημα επιχειρεί να το ταυτίσει με την πτώχευση της χώρας, που έτσι ή αλλιώς προετοιμάζει. Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα, σημαίνει άμεση παύση πληρωμών προς τους δανειστές.

Με απλά λόγια γλυτώνουμε τα 8 με 11 δις ευρώ που έχουμε να πληρώσουμε στις 19 Μαΐου και για τα οποία η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι αναγκάστηκε να αποδεχτεί τα σκληρά μέτρα που ζήτησε η «τρόικα». Γλυτώνουμε τα πάνω από 80 δις ευρώ που είμαστε αναγκασμένοι να καταβάλουμε κάθε χρόνο στους δανειστές μας και για τα οποία είμαστε υποχρεωμένοι να δανειζόμαστε συνεχώς διογκώνοντας το δημόσιο χρέος.

Μα δεν θα έχουμε λεφτά να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Ψέματα. Το 97% όσων δανειστήκαμε την τελευταία δεκαετία πήγαν στην εξυπηρέτηση παλιότερων δανείων. Μόλις το 3% κάλυψε ελλείμματα του δημοσίου. Δεν δανειζόμαστε δηλαδή για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις, αλλά για να πληρώνουμε παλιότερα δάνεια. Αυτή είναι η αλήθεια.

Μόνο με την πτώχευση και την παύση πληρωμών που ετοιμάζει η κυβέρνηση και οι πάτρωνές της δεν θα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις. Μόνο με την πολιτική που ακολουθείται σήμερα είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα θα καταντήσουμε σαν την Ιρλανδία που οι περιοριστικές πολιτικές που της επιβλήθηκαν την ανάγκασαν μετά την περικοπή του 13^ου και 12^ου μισθού να πληρώνει τους δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους κάθε δεύτερο ή τρίτο μήνα. Μόνο με αυτή την πολιτική θα βρεθεί στην ανάγκη η κυβέρνηση να δεσμεύσει τις λαϊκές καταθέσεις στις τράπεζες, όπως έγινε στην Αργεντινή, προκειμένου να περισώσει το τραπεζικό σύστημα της χώρας το οποίο βρίσκεται ένα μόλις βήμα πριν την χρεωκοπία.

Αντίθετα, γλυτώνοντας από τον φόρο αίματος που πληρώνει η χώρα στους δανειστές, ο οποίος το 2009 έφτασε στο 35% του ΑΕΠ, όχι μόνο μπορούμε να συνεχίσουμε να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις, αλλά και με τους πόρους που θα περισώσουμε μπορούμε να προχωρήσουμε σε μια γενναία αναδιανομή εισοδημάτων προς όφελος πρώτα και κύρια των μισθωτών και συνταξιούχων. Κι αυτό όχι μόνο ή απλά για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης, ή βελτίωσης του επιπέδου της ζωής τους, αλλά γιατί μόνο έτσι μπορεί να ξεκινήσει μια αληθινή παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Μα δεν θα μπορούμε να δανειστούμε για να καλύψουμε το έλλειμμα του κράτους.

Είναι αλήθεια ότι με την άρνηση της χώρας να αναγνωρίσει τις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές της, δεν θα μπορέσει ξανά να βγει στη διεθνή αγορά ομολόγων για να δανειστεί. Αυτό όμως δεν είναι κακό, αλλά καλό. Αλλοίμονο αν η χώρα χρειάζεται να δανείζεται από τη διεθνή κερδοσκοπία, τότε το παιχνίδι το έχει χάσει από χέρι. Όπως είπαμε, αν φύγει η εξυπηρέτηση των δανείων, οι πραγματικές δανειακές ανάγκες της χώρας είναι ασήμαντες. Κάλλιστα μπορεί να τις καλύψει από το εσωτερικό με όπλο το δικό της εθνικό νόμισμα, όπως έκανε για δεκαετίες πριν μπει στο ευρώ χωρίς να κινδυνεύει από χρεωκοπία.

Τέλος το έλλειμμα του κράτους δεν αποτελεί ταμπού. Αν το κράτος σπαταλά τα έσοδά του σε «ημετέρους», σε κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και μεγαλοεργολάβους και γενικά στο «τάϊσμα» της κομματικής ολιγαρχίας, τότε τα ελλείμματά του είναι εκ φύσεως παρασιτικά και αποτελούν μεγάλο βραχνά για την οικονομία. Αντίθετα, αν το έλλειμμα του κράτους εντάσσεται σε ένα ευρύ δημοκρατικό σχέδιο επενδύσεων στην παραγωγή που εξασφαλίζει για τον εργαζόμενο πληθυσμό σταθερή απασχόληση με αξιοπρεπείς αμοιβές και στην οικονομία ως σύνολο νέο εισόδημα, τότε μπορεί να αποτελέσει έναν από τους στυλοβάτες της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Τι θα γίνει όμως με τους γύπες της αγοράς;

Μόνο με την μονομερή άρνηση της πληρωμής του χρέους, δηλαδή με την άρνηση της χώρας να αναγνωρίσει τις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές της, μπορούν να αντιμετωπιστούν και οι γύπες. Επίσης η αποχώρηση από την ευρωζώνη δεν παρέχει μόνο τη δυνατότητα να επανέλθουμε στο εθνικό νόμισμα και έτσι να αποκτήσουμε τον έλεγχο της οικονομίας μας, αλλά στερούμε και από τους γύπες την δυνατότητα να αξιοποιήσουν τα ευρωπαϊκά δικαστήρια σε βάρος μας. Γι’ αυτό και το να πτωχεύσει η χώρα εντός του ευρώ είναι ειδικά γι’ αυτά τα επενδυτικά κεφάλαια η πιο πρόσφορη και ενδεδειγμένη λύση για την οποία πληρώνουν αδρά για να την προπαγανδίζουν πολλοί «αδέκαστοι» δημοσιολόγοι. 

Όμως μια επαναφορά στο εθνικό νόμισμα δεν σημαίνει διαρκείς υποτιμήσεις και γενικά οικονομική καταστροφή;

Δεν είναι αλήθεια. Η Ελλάδα πριν μπει στο ευρώ υπέστη με τους χειρότερους δυνατούς όρους πάνω από 12 επίσημες υποτιμήσεις της δραχμής σε ολόκληρη την μεταπολεμική περίοδο. Καμιά απ’ αυτές δεν την οδήγησε στη χρεωκοπία. Η επαναφορά στο εθνικό νόμισμα δεν θα γίνει για να την διαθέσουμε βορά στους κερδοσκόπους της παγκόσμιας αγοράς συναλλάγματος, όπως έκαναν ανέκαθεν οι κυβερνήσεις αυτής της χώρας. Γίνεται για να λυτρωθούμε από τις διαρκείς πιέσεις της κερδοσκοπίας, για να ελέγξουμε την οικονομία μας, για να χρηματοδοτήσουμε την παραγωγική της ανάπτυξη, για να στηρίξουμε το λαϊκό εισόδημα, για να αναπροσανατολίσουμε το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας.

Το αν μια υποτίμηση ενός εθνικού νομίσματος είναι καταστροφική ή ενεργητική για την παραγωγή και τα εισοδήματα εξαρτάται από τις πολιτικές που το υποστηρίζουν. Αν συνοδεύεται με πολιτικές σκληρής λιτότητας, παραγωγικής αποεπένδυσης και διάλυσης του κοινωνικού κράτους στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας», τότε οδηγεί πράγματι στην καταστροφή. Αν γίνεται για να χρηματοδοτηθεί η παραγωγή και οι εξαγωγές της, αν συνοδεύεται με ισχυρές πολιτικές κοινωνικής προστασίας και στήριξης του λαϊκού εισοδήματος, τότε ακόμη και μια απρόσμενη μεγάλη υποτίμηση δεν θα επιφέρει σοβαρή ζημιά στην οικονομία και την κοινωνία.

Το τραπεζικό σύστημα όμως δεν θα καταρρεύσει;

Το σίγουρο είναι ότι ήδη οι τράπεζες είναι ήδη υπό κατάρρευση. Ο μόνος τρόπος για να διασωθούν, μαζί με τις λαϊκές αποταμιεύσεις και καταθέσεις, είναι η εθνικοποίηση των βασικών τραπεζών και η μεταστροφή τους από ιδρύματα σαράφικης εκμετάλλευσης της επιχείρησης και του νοικοκυριού, σε μοχλούς αναδιοργάνωσης και αναπτυξιακής στήριξης της μικρής και μεσαίας επιχείρησης, του ατομικού παραγωγού και επιχειρηματία, καθώς και του  νοικοκυριού. Μόνο με τις τράπεζες στα χέρια του κράτους μπορεί να ελεγχθεί και η ροή κεφαλαίου στο εξωτερικού που αποτελεί εδώ και χρόνια μια από τις πιο μεγάλες πληγές της ελληνικής οικονομίας.

Η μονομερής άρνηση της πληρωμής του χρέους, όπως κι αν την δει κανείς είναι η μόνη λύση για να διασωθεί η χώρα από την πτώχευση και την καταστροφή. Είναι ο μόνος τρόπος για να διασώσουν οι εργαζόμενοι τα εισοδήματά τους, τη δουλειά τους, τις συντάξεις και τα δικαιώματά τους. Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει προοπτική για τους νέους, τους αγρότες, τους μικρομεσαίους, για την ίδια τη χώρα. Η στάση απέναντι σε αυτό το ζήτημα κρίνει ποιος είναι με ποιον, ποιος πραγματικά παλεύει για τη διάσωση της χώρας και του λαού.

Η Τράπεζα της Ελλάδος διατηρεί Off Shore εταιρεία

Στοιχεία σοκ σας βλέπουν το φώς της δημοσιότητας για την οff-shore εταιρεία που διατηρεί η Τράπεζα της Ελλάδος του κ.Προβόπουλου στον φορολογικό παράδεισο νησιών Κέϊμαν.
Το γεγονός επιβεβαιώνεται επισήμως με στοιχεία που σας παραθέτουμε μετά απο επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΛΑΟΣ κ. Κυριάκου Βελόπουλου...
Η Τράπεζα που κρατά τα "κλειδιά" του δημοσίου χρέους διατηρεί αποθεματικό σε υπεράκτια εταιρεία που φθάνει τα 71.000.000 ευρώ !!!
Τι ίδια στιγμή που η κυβέρνηση κάνει λόγο για διαφάνεια η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας διατηρεί υπεράκτια εταιρεία σε φορολογικό παράδεισο.
Ο κ.Προβόπουλος που δηλώνει σε προσωπική φορολογική δήλωση (http://tiresias-press.blogspot.com/2009/12/405194901.html) το αστρονομικό ποσό των 4.051.949,01 ευρώ μήπως θα έπρεπε εξηγήσει πως γίνονται αυτά τα κόλπα;

ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ

"Φαντάζεστε έναν υπουργό να ζητάει από το κράτος να πληρώσει και τον καφέ που πίνει στο αεροδρόμιο, περιμένοντας το αεροπλάνο;
Φαντάζεστε μια ολόκληρη διοίκηση να ασχολείται για την έκδοση υπουργικής απόφασης, ώστε να εισπράξει ο υπουργός τα λεφτά που πλήρωσε για τον καφέ του; Μη βιαστείτε να πείτε «έλα, ρε, αυτά δε γίνονται». Γιατί γίνονται και παραγίνονται. Ξεκίνησαν την περίοδο... της «σεμνότητας και ταπεινότητας» και συνεχίζεται κανονικότατα την περίοδο της «διαφάνειας» και του «περιορισμού» της σπατάλης».
Θυμόσαστε, ασφαλώς τις διακηρύξεις του Παπανδρέου και της παρέας του, ότι θα περιορίσουν τη σπατάλη, ότι θα μειώσουν τα έξοδα δημοσίων σχέσεων. Θυμόσαστε τις δηλώσεις υπουργών.. ή τις διαρροές προς πρόθυμα παπαγαλάκια, για τα κεράσματα που τα πλήρωσαν από την τσέπη τους.
Μ' αυτά κατά νου, όπως επίσης και με την κλασική πλέον φράση του Βουλγαράκη πως «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», παρακολουθήστε τώρα τα κατορθώματα του υφυπουργού Γεωργίας Μ. Καρχιμάκη, γνωστού και με το προσωνύμιο Κάλαχαν, από την εποχή που ως βουλευτής της αντιπολίτευσης βομβάρδιζε τη Βουλή με ερωτήσεις και επερωτήσεις, αποκαλύπτοντας (ή «αποκαλύπτοντας») μικρά και μεγάλα σκάνδαλα της γαλάζιας διακυβέρνησης.
Για τα υπουργεία εγκρίνονται κάθε χρόνο «δαπάνες δημοσίων σχέσεων», για να καλυφθούν από συνέδρια και ημερίδες μέχρι δώρα και τραπεζώματα. Η σχετική απόφαση υπεγράφη το 1996 και φέρει την υπογραφή του τότε υπουργού Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ Α. Παπαδόπουλου. Τον Απρίλη του 2006, ο γαλάζιος υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης προσέθεσε στις «δαπάνες δημοσίων σχέσεων» και τις «δαπάνες που προκύπτουν από την προσωρινή παραμονή στην αίθουσα VIP του αεροδρομίου "Ελ. Βενιζέλος» των Υπουργών, Υφυπουργών και Γενικών Γραμματέων και της συνοδείας τους, κατά τις υπηρεσιακές μετακινήσεις τους στην ημεδαπή και στην αλλοδαπή».
Στρογγυλοκάθεται, δηλαδή, το κυβερνητικό στέλεχος με την παρέα του στην αίθουσα VIΡ, παραγγέλλουν καφέδες, χυμούς, ποτά και φαγητό και ο λογαριασμός πηγαίνει στα. κορόιδα. Στο φορολογούμενο λαουτζίκο. Την παράδοση αυτή συνεχίζουν κανονικότατα και οι «πράσινες» πολιτικές ηγεσίες των υπουργείων, όπως αποκαλύπτεται από έγγραφα που έχουμε στη διάθεση μας και αφορούν ταξίδια του υφυπουργού Αγροτικης Ανάπτυξης Καρχιμάκη.
Το διαβιβαστικό αναφέρει: «Σας αποστέλλουμε συνημμένα δικαιολογητικά της δαπάνης που προέκυψε από την παράθεση καφέ, χυμών κΛπ. στον Υφυπουργό ΑΑΤ κ. Μιχάλη Καρχιμάκη κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην αίθουσα VIP του αεροδρομίου.». Εχουμε, επίσης, στη διάθεση μας δυο υπουργικές αποφάσεις της Κ. Μπατζελή, που εγκρίνουν την καταβολή στον Μ. Καρχιμάκη ποσών 69,92 ευρώ και 29,15 ευρώ, αντίστοιχα για «καφέ, αναψυκτικά και βρώσιμα από την Olympic Catering ΑΕ».
Κινητοποιήθηκε ο μηχανισμός του υπουργείου, ασχολήθηκαν υπάλληλοι (εισηγητής, προϊστάμενος), γράφτηκαν έγγραφα και εκδόθηκαν υπουργικές αποφάσεις για να εισπράξει ο υφυπουργός τα λεφτά για καφέδες και σάντουιτς (μιλάμε για 100 ευρώ συνολικά, που αφορούν 7 ταξίδια)! Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Την καρμιριά του υφυπουργού (είναι και από τη Σητεία, τρομάρα του!), που παίρνει τόσα λεφτά (ως βουλευτής και υφυπουργός), αλλά χρεώνει τους καφέδες του στο κράτος;
Την αδιαφορία για τη γραφειοκρατική ταλαιπωρία στην οποία υποβάλλει τη διοίκηση, την οποία κατά τα άλλα μέμφονται για τεμπελιά, αγγυλώσεις και τα παρόμοια; Τη λογική φέουδου με την οποία πράσινες και γαλάζιες κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν το κράτος;
Την πολιτική υποκρισία της σημερινής κυβέρνησης, που όχι μόνο δεν κατήργησε αυτή την προκλητική απόφαση του Αλογοσκούφη, αλλά οι υπουργοί της την εφαρμόζουν κανονικότατα (κι ας αφορά μικροποσά), τη στιγμή που έχουν πάρει το μπουρί της σόμπας και ρουφάνε το αίμα του ελληνικού λαού;
Και βέβαια, κατόπιν τούτων, μπορεί ο καθένας να κάνει και άλλες σκέψεις.
ΥΓ: Πέραν όλων των άλλων, εμείς ρωτάμε. Οταν ταξδεύουν υπουργοί, υφυπουργοί και υπηρεσιακοί παράγοντες παίρνουν έξοδα μετακίνησης για διαμονή, διατροφή κ.λπ. Δεν θα έπρεπε απ' αυτά να πληρώνουν και τους καφέδες τους; Γιατί κόβεται έξτρα κονδύλι;"

ΣΠΥΡΟΣ

Στα μέσα του 1970, μετά την επαναδημοκράτιση, είδα τον Σπύρο να σουλατσάρει από καφενείο σε καφενείο με δυο τρεις εφημερίδες στη μασχάλη. Όλες στο πρωτοσέλιδο είχαν τη φωτογραφία του '"εθνάρχη" με τα ατάσθαλα φρύδια. Κοτλέ καμπάνα παντελόνι, πουκαμισάκι ξεκούμπωτο με την τρίχα βιτρίνα και τον παχύ σταυρό απ' τα βαπτίσια του.
Έλεγε ιστορίες στους θαμώνες για την εξορία που τον έστειλε η χούντα. 'Αυτοεξορισμένος' κι αυτός στη Σουηδία. Δεν ήταν κι άσχημα τελικά. Έλεγε και ξανάλεγε την ιστορία για τα κορόιδα τους σουηδούς που του αγοράσανε αμάξι επειδή είχε κάνε δήλωση πως το δικό του κάηκε. Κρατική ασφάλεια, κοινωνικό κράτος εκεί. Ένα πλαστό χαρτί απώλειας και να σου ο λαζός με το καινούριο volvo.
Mε το volvo ήρθε στην Ελλάδα το 1976 και με την ιδιότητα του αντιστασιακού, αυτοεξόριστου, κατατρεγμένου αντιφρονούντα, κι αμέσως έπιασε δουλειά. Ένας κολλητός του δούλευε στη νομαρχία. τμήμα πολεοδομίας. Κάτι μαγειρέψανε με ένα οικόπεδο, κάτι άδειες πλαστογραφήσανε και με μια αντιπαροχή βρέθηκε με δυο τρία διαμερίσματα στην κατοχή του. Νοίκιασε τα τρία σε φοιτητές της σχολής που άνοιξε στην πόλη και κάαααθονταν. Τώρα είχε χρόνο να σώσει τους συμπολίτες του από την κατάρα της αντιπαροχής που τσιμέντωσε τα πάντα.
Στις αρχές του 1980 το... σχέδιο των κυβερνόντων πήγαινε καλά. Μαζέψανε όλο τον πληθυσμό στις πόλεις, τον ένα πάνω στον άλλο. Φθηνά εργατικά χέρια. Το Σπύρο τον συνάντησα τότε πάλι στην Αθήνα. Δεν κρατούσε πια 'δεξιές' εφημερίδες αλλά κάτι αφίσες με τον πράσινο ήλιο. Μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές ο μεσιέ με το ζιβάγκο και η χώρα έμπαινε στη νέα εποχή. Ο Σπύρος ήταν πια πρόεδρος πολιτιστικού συλλόγου στα Πατήσια, αλλά και παράγοντας σε ποδοσφαιρική ομάδα. Έδωσε το volvo και πήρε μια 318, Μπεμβέ με καθίσματα από δερματίνη, χαμηλωμένη. Τα λεφτά έρχονταν μόνα τους από τότε που οργανώθηκε στο κόμμα.
Τον χώσανε οι κολητοί σε κάτι επιτροπές, και ρούφαγε το μερίδιό του από τα πακέτα που έρχονταν από την Ευρώπη. Ο "μεγάλος", ο Ανδρέας, δεν γούσταρε την Ευρώπη, αλλά μια χαρά τα πήγε μαζί τους τελικά. Το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο" ήταν καλή ατάκα για τα αντανακλαστικά του λαού, αλλά μέχρι εκεί. Ο Ανδρέας ήταν όσο Ευρωπαίος ήταν κι ο Κωνσταντίνος. Όσο ο λαός στην Ελλάδα είχε χούντα, αυτοί και οι κουστωδία τους ήταν 'εξορία'. όχι. όχι Μακρόνησο. πιο δύσκολη, στην ξενιτειά. Παρίσια, Στοκχόλμες, Τορόντα, Μανχάταν. όπου υπήρχαν αμερικάνικες και αγγλικές πρεσβείες, ακριβώς δίπλα κάνανε τα σπίτια τους.
Ο Ανδρέας λοιπόν έφερε λεφτά από την Ευρώπη με το σύνθημα 'αλλαγή'. Πακέτα Ντελόρ. Λεφτά, πολλά λεφτά. Από αυτά τα λεφτά ο Σπύρος ζούσε καλά. Συνδικαλίζονταν στα πράσινα στέκια μαζεύοντας ψήφους για το κόμμα. Με το πακέτο μάλμπορο να εξέχει απ την κωλοτσέπη, τα κλειδιά της μπέμπας σε ρόλο κομπολογιού, το μαλλί μπούκλα μπριγιαντομένο, έτρεχε από σύναξη σε σύναξη πρασινίζοντας τον τόπο. Τα βράδια συνήθως άφηνε στο σπίτι την κυρά, και πήγαινε να 'σηκώσει' το το κοινωνικό του προφίλ με κολλητούς από κάτι υπουργεία.
Παραλιακή, σκυλάδικο, πρώτο τραπέζι, άσπρη κάλτσα, καφέ λουστρίνι εισαγωγής. ΛεΠά, Χριστοδουλόπουλος, ουίσκι και σαμπάνια μαζί, πιάτα και γαρύφαλα, γκόμενες να κωλοτρίβονται στις γραβάτες, τσιφτετέλια στην πίστα με το χέρι στον αέρα να μοστράρει το μακρύ νύχι του μικρού δακτύλου με το δαχτυλίδι. Παχύς χρυσός με πράσινη πέτρα πάνω. Ξημερώματα για πατσά στη Συγγρού, δίπλα στις πουτάνες.
Αρχές δεκαετίας του 1990. Ο γιος του Σπύρου μεγάλωσε και ήταν πια στο Λύκειο. Από το Γυμνάσιο όμως ήταν 'ενεργός' πολίτης. Πρόεδρος του 15μελούς που 'κατέβαινε' στις σχολικές εκλογές με το κόμμα. Το κόμμα ήταν παντού. Όχι στα νηπιαγωγεία ακόμα, αλλά από το γυμνάσιο μπορούσες να διαλέξεις το κοπάδι σου. Ο γιος ήταν άξιο τέκνο του Σπύρου. Είχε μάθει τα κόλπα πως να βγάζει λεφτά από τις μίζες στις εκδρομές στήνοντας την κατάσταση ανάμεσα στους λεοφωρτζήδες και τους καθηγητές. Όλοι κάτι βάζανε στην τσεπούλα κι όλοι μια χαρά.
Ο γιος είχε εξαντλήσει το όριο των απουσιών αλλά κανένα πρόβλημα, όλα με λίγο λάδωμα από τον μπαμπά κυλάνε καλύτερα. Ο διευθυντής του σχολείου άλλωστε είχε βλέψεις για προϊστάμενος δευτεροβάθμιας και χρειαζόταν πλάτες στο κόμμα. Ο Σπύρος είχε καημό ο γιος του να πάει στο Κολέγιο Αθηνών αλλά δεν του κάτσε. Ήταν σημαντικό να είσαι συμμαθητής με τον γόνο του εφοπλιστή, του εφημεριδά και του μεγαλέμπορου. αργότερα οι μπίζνες με ποιους θα γίνονταν άλλωστε. με άγνωστους; Με τους συμμαθητές φυσικά! Αλλά κι έτσι όλα τακτοποιήθηκαν.
Στις αρχές του 1990 ο γιος του Σπύρου αφού πήγε δυο χρόνια διακοπές στην Αμερική και γύρισε με πτυχίο μάρκετινγκ. Έμαθε απ' έξω όλα τα καφέ του Γιέιλ και τις μαζορέτες των αδελφάτων, αλλά τα αγγλικούλια του ήταν επιπέδου Ελεμέντρι, ίδια μ αυτά του Καραμανλή του νεωτέρου που κι αυτός στο Αμέρικα έφαγε τα νιάτα του σπουδάζοντας .πρωθυπουργός.
Γύρισε στην Ελλάδα λοιπόν πτυχιούχος κι άνοιξε με κάτι μαγειρεμένες επιδοτήσεις διαφημιστική εταιρία, ξήγα του μπαμπά. Το μαγαζί πήγε καλά από την αρχή καθώς έπαιρνε 'αβέρτα' δημόσια έργα. Τουριστική προβολή Νομού τάδε 150.000, οργάνωση εκθέσεως Υπ. Τουρισμού 900.000, έντυπα Περιφέρειας 1.200.000, κονκάρδες για το Δήμο 500.000 . . και πάει λέγοντας.
Πουλούσε και μίντια στα κανάλια που γέμισαν τον τόπο. ελεύθερη τηλεόραση γαρ. Είχε κάνει κολλητούς μερικούς Νομάρχες και Δημάρχους και έπαιρνε τη δουλειά. Με διαγωνισμό πάντα. Διαφανέστατα. Ήξερε καλά πως αν δεν χώσεις μαύρα, δεν θα πάρεις τη δουλειά. Έτσι, ένας δούλευε, δέκα πληρώνονταν. Ένας έσκαβε (κι αυτός με stage επιδοτήσεις) και δέκα κονομάγανε. Η πιο κερδοφόρα δουλειά στην Ελλάδα έγινε ο αέρας.
Χρυσοπληρωμένοι αεριτζήδες, πετυχημένοι και κονομημένοι. Έτσι κι ο γιος του Σπύρου. Άλλαξε το φοιτητικό κόκκινο celica με το μπουρί από πίσω και πήρε μια καγιέν μαύρη. Την τούρμπο με φιμέ τζάμια επίσης. Αριθμός κυκλοφορίας ΑΜΡ-7777. Ήθελε να τον καταλαβαίνουν όλοι και ένας κολλητός στο συγκοινωνιών του έδωσε το νούμερο. Δεν ήθελε όμως να φαίνεται στην εφορία, γι αυτό και το καγιέν το 'έβαλε' στην οφ-σορ του που είχε έδρα την Κύπρο. Εταιρικό το αμάξι, όπως και η γκαρσονιέρα που αγόρασε για γαμηστρώνα στο Κολωνάκι κοντά στου Σημίτη για να τον χαιρετάνε οι μπάτσοι της φρουράς.
Στις γκόμενες που ξεμονάχιαζε εκεί έλεγε πως ήταν σύμβουλος του ΥΠ.ΠΟ, έτσι για φιγούρα. Ψέματα βεβαίως, δεν ήταν σύμβουλος, πελάτη τον είχε.
Ο μπαρμπα Σπύρος ήταν περήφανος για το βλαστάρι του. Είχε βγει στη σύνταξη από τα πενήντα του "δουλεύοντας" το ΤΕΒΕ με πλαστά παραστατικά εργασίας από τη Σουηδία, αλλά έβγαζε χοντρά φράγκα από τότε που το κόμμα τον έβαλε σύμβουλο στο κρατικό κανάλι. Πολλά λεφτά! Και δεν πατούσε και το πόδι του εκεί. Από τη Μύκονο τηλεφωνικώς οι πολύτιμες συμβουλές του μέσα από την πισίνα ή το τζακούζι που φερε απ΄ τη Σουηδία να του θυμίζει την ξενιτειά.
Έφερε και μια σάουνα αλλά την πήγε στο άλλο εξοχικό στην Αράχοβα. Από τη Μύκονο ερχόταν στην Αθήνα μόνο για τα συμβούλια με Υπουργούς, για να ζεσταθεί το κονέ. Έτσι κι αλλιώς με το σκάφος μια ώρα ήταν η Γλυφάδα από τη Μύκονο και τρως και καμιά αστακομακαρονάδα στο διάμεσο να διαπιστευτεί το στάτους. Και τα σκυλάδικα κοντά, λίγο αλλάξαν από το ηρωικό 80. Το κόλπο του χρηματιστηρίου τους άφησε πόλλλλλλλά κέρδη.
Ήταν μέσα στις κομπίνες που φούσκωναν ανύπαρκτες εταιρίες πιο γρήγορα κι από φαρίνα γιώτης. Όταν δόθηκε το σύνθημα, τα φράγκα μεταφέρθηκαν στην Ελβετία με τσουβάλια και είναι εκεί για τα γεράματα. Ο μπάρμπα Σπύρος έμαθε πως ο καλύτερος φίλος του στο πατρικό του δίπλα αυτοκτόνησε από την απόγνωση. Έχασε τα πάντα. ο Σημίτη που είχε ψηφίσει τον είχε διαβεβαιώσει πως το χρηματιστήριο θα τον κάνει πλούσιο και εκσυγχρονισμένο. Ο Σπύρος έστειλε στεφάνι μια που δεν μπόρεσε να πάει στην κηδεία, είχε επιτροπή.
Στα μέσα του 2000 μπήκε πατέρας και γιος στο μεγαλύτερο φαγοπότι όλων των εποχών. Αρμέγανε από παντού, ήταν πια κολλητοί με τους πάντες και διαχειρίζονταν μίζες και λάδια. Σι Φορ Άι, Αντίρια, Ολυμπιακά Έργα, κατασκευές. ότι μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Η Ολυμπιακή φλόγα έφερε πολύ χρήμα. Ο Σπύρος έχει ακόμα τη δάδα της φλόγας, την μετέφερε κι αυτός για 50 μέτρα. αλλά οι φωτογραφίες βγήκαν 'καμένες' επειδή γυάλισε στον ήλιο το ολόχρυσο ρόλεξ και το δαχτυλίδι με την πράσινη πέτρα στο μικρό δάχτυλο με το μακρύ νύχι.
Κάπου σ' αυτή την εποχή έχασα τα ίχνη του Σπύρου και του γιου του. Είχα κι εγώ τα δικά μου προβλήματα επιβίωσης. Έμαθα πως αγόρασαν σπίτια στο Σαν Φραντζίσκο και στο Λονδίνο για τις δύσκολες ώρες. Μάλλον είχαν την πληροφορία πως η Ελλάδα θα γίνει επικίνδυνος τόπος για την κάστα τους και έφυγαν νωρίς. Όπως οι καλοί κλέφτες, μια καλή μπάζα κι εξαφανιζόλ.
Οι κολλητοί τους όμως είναι ακόμα εδώ, άπληστοι, αδίστακτοι, ψεύτες απέναντι σε εκατομμύρια φτωχών πια Ελλήνων. Στις αρχές του 2010 ο τελευταίος της δυναστείας Παπανδρέου αποφάσισε να ποντάρει σε λάθος άλογο, και να κερδίσει τις εκλογές πέφτοντας στην παγίδα που έστησε ο ελληνικός λαός. Σπύρος και γιος ΑΕ ίσως τη γλυτώσουνε. Ίσως αποφύγουν αυτό που δεν απέφυγαν οι Λουδοβίκοι του παρελθόντος.
Στην Ελλάδα μπορεί το 95% να κοιμάται νανουρισμένο από το σκυλάδικο, τους πληρωμένους τελάληδες της δημοσιογραφίας, και τη χαζομάρα του μεσημεριού, αλλά το 5% είναι γνήσιο τέκνο του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή και του Αλεξάνδρου. Πιο γνήσιο δεν γίνεται.
Καλή σου τύχη Σπύρο. Χαιρετίσματα στο γιο και στην κυρά.
Δεν γνωριζω τον συγγραφεα, μα ΑΞΙΟΣ!!!!!!

Δύσκολοι καιροί για τον πολιτικό κόσμο

Tο «JK» εγκαταλείφθηκε. Η «Βιβλιοθήκη» ερήμωσε. Το τελευταίο κάστρο του   κοινοβουλευτισμού, το «Da Capo», αδειάζει. Στις ρούγες του Κολωνακίου  μόνο ο Αλέκος Παπαδόπουλος απέμεινε. Τα μεσημέρια επιμένει να τρώει στο   «Κεντρικόν», κι αν κανείς του πει για τα ιπτάμενα μπουκάλια που  παραμονεύουν εκεί έξω, απαντά λακωνικά: «Ο κρυπτόμενος πολιτικός δεν  είναι πολιτικός».                                                         
Αλλά πώς να εμφανιστεί ο πολιτικός όταν ορδές καμουφλαρισμένων βαρβάρων  τον σημαδεύουν; Ο Κ. Καραμανλής προ μηνός έμαθε περισσότερα από όσα θα  ήθελε για την ψυχολογία του όχλου: μια κυρία τον εντόπισε να ξεκοκαλίζει  τη σφυρίδα του στο «17» και εφόρμησε στο τραπέζι του μ' ένα «φτου σου!   
Μόνο να τρως ξέρεις!» που ξεσήκωσε τους χαχανίζοντες θαμώνες. Πριν από  δύο εβδομάδες, ο Απ. Κακλαμάνης πέρασε ένα πλήρες μισάωρο στη θαλπωρή  ενός W. C. της στοάς Κοραή μέχρι να έρθουν τα ΜΑΤ ως ιππικό και να διώξουν τους ιθαγενείς απ' έξω. Προ ημερών, η Α. Διαμαντοπούλου ίσα που πρόλαβε να ξεπορτίσει προτού οι μαινόμενοι εκπαιδευτικοί τη μαντρώσουν  στο στούντιο της ΕΡΤ για να κάνουν μαζί της «διάλογο». Πλέον η εμφάνιση   
οποιουδήποτε πολιτευτή ξυπνά τον τραμπούκο που λουφάζει στο πολιτισμένο παρουσιαστικό του μέσου Αθηναίου.                                         
Για τους πολιτικούς δεν διατίθεται όχι χλωρό, αλλά ούτε αποξηραμένο  κλαρί, σαν κι αυτό στις ομπρέλες του Αστέρα Βουλιαγμένης. Εκεί εντόπισε  τον Π. Δούκα ένας τύπος απ' αυτούς που εγκαθίστανται στις ξαπλώστρες  μόλις το πρώτο χελιδόνι φέρει την άνοιξη: «Σήκω φύγε! Προκαλείς!», του  φώναξε. Ο έρμος ο κ. Δούκας δεν ήξερε αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει   
βλέποντας τον μπρονζέ εξηνταπεντάρη εξεγερμένο. Ψέλλισε κάτι σαν «μάλιστα... Μιλάς κι εσύ που δεν έχεις δουλέψει μια μέρα στη ζωή σου.»,  και μάζεψε την πετσέτα του, εγκαταλείποντας κάθε σκέψη για ρακέτες.       
  Στην Κω                                                                   
Πλέον, πουθενά δεν είναι κανείς ασφαλής. Δεν είναι μόνο οι μαρτυρίες από τη νήσο Κω, που λένε ότι μια αγέλη πιτσιρικάδων κυνηγά ολημερίς τον Αρ.  Παυλίδη και μόλις τον εντοπίσει τσιρίζει «Παιδιάαα! Ο Τέεελης!» και  χοροπηδά γύρω του ξεδιάντροπα χωρίς καθόλου να φοβάται το παντοδύναμο δάχτυλο. Είναι και οι ιστορίες του Γ. Αλογοσκούφη που ο ίδιος επιμένει ότι δεν συνέβησαν ποτέ. Αλλά πώς να διαψεύσει τα «θα σ' εκτελέσουμε σαν τον Πρωτοπαπαδάκη!» που άκουσε στο LSE, ή το κράξιμο των φοιτητών στην ΑΣΟΕΕ που του ετοίμασαν μέχρι και περιοδικό με ποικιλία ύβρεων;           
Και οι επιθέσεις συνεχίζονται. Πού να φανταζόταν ο Φ. Σαχινίδης τι τον περίμενε το βράδυ που κατέφυγε στον «Σταυρό του Νότου» να ξεχαστεί; Τα φώτα έσβησαν και μια εξαγριωμένη φωνή τον κατακεραύνωσε απ' την πίστα.  «Οι υπουργοί της Μέρκελ», ούρλιαξε ο τραγουδιστής Μ. Πασχαλίδης, «θα καταστρέψουν την Ελλάδα»! Ο υφυπουργός, λουφαγμένος στο τραπέζι, προφανώς αναρωτιόταν τι ήθελε να βγει απ' το σπίτι του - αλλά όπως ξέρει και ο Α. 
Τσοχατζόπουλος ούτε εκεί υπάρχει σωτηρία.                                 
Ενα μήνα τώρα η μάντρα γύρω απ' το σπίτι του έχει μετατραπεί σε τείχος των δακρύων: οι γείτονες βρίσκουν ολόγυρα πεταμένα χαρτάκια με μηνύματα,  που η γκάμα τους κινείται ανάμεσα στο παλαιοπασοκικό «προδότη Ακη!» και  στο νεοφιλελεύθερο «φέρε πίσω τα λεφτά!». Διόλου παράξενο που ο κ. Τσοχατζόπουλος σπανίως βγαίνει από τη μάντρα. Γιατί προφανώς έχει ακούσει και για τη συνάντηση του Γ. Βουλγαράκη με τους εξεγερμένους καφενόβιους.  Ο πρώην υπουργός κατευθυνόταν στο «JK» όταν άκουσε το χιτ των ημερών «Πού είναι τα λεφτά, ρε;». Εν αντιθέσει με τον μέσο άνθρωπο που κάνει μεταβολή μόλις μυρίσει μπαρούτι, ο κ. Βουλγαράκης μάλλον βρήκε ευκαιρία να εφαρμόσει όσα μάθαινε τόσα χρόνια στο τατάμι. Κι έτσι, στράφηκε προς τον κύριο που εν μέσω καπουτσίνο και κρουασάν τον «στόλιζε» σαν μεταχρονολογημένο επιτάφιο. Αλλά σαν να επρόκειτο για ταινία του Μπρους  Λι, δέκα ακόμα τύποι συσπειρώθηκαν γύρω απ' τον επανάστατη του καφέ. Και  ο κ. Βουλγαράκης ανέκρουσε πρύμναν προτού τον πάρουν τα σκάγια...         
Ατυχώς την ιστορία δεν πρόλαβε να τη μοιραστεί με τον Κ. Κουλούρη πριν εκείνος βγει στη Βαλαωρίτου. Ο παλαιός σοσιαλιστής αρχικά αγνόησε το  τσούρμο των νεαρών που τον πήρε στο κατόπι. Αλλά στη συνέχεια ήταν  δύσκολο να τους αγνοήσει, κυρίως γιατί ένας τους πλησίασε υπούλως και τον λάκτισε με φόρα στα οπίσθια! Ευτυχώς για τον κ. Κουλούρη, όρμησε ένας παλαιός συνδικαλιστής της ΔΕΗ να τον σώσει. Βλέπετε, ο συνδικαλιστής τον 
θυμόταν από τότε που μεγαλούργησε ως καταμετρητής της ΔΕΗ. Ενώ οι νεαροί τραμπούκοι γνώριζαν μονάχα την πρόσφατη πορεία του: απ' το «GB» στο «Jimmy's» και τούμπαλιν.

Ποιοί χρέωσαν την Ελλάδα

Δείτε το ποσοστό του χρέους της Ελλάδας σαν ποσοστό του ΑΕΠ διαχρονικά από το 1970 μέχρι σήμερα και βγάλτε τα συμπεράσματά σας για το ποιος φταίει για την κατάντια μας.

Χωρίς λόγια…………

Κρίση……….

Ξανάρχισαν το βιολί τους

Η Ελλάδα δεν θα αποφύγει – λένε – την χρεοκοπία, γιατί αυτό τους συμφέρει.

Εκτινάσσουν έτσι στα ύψη τα spreads και μετά μας δανείζουν με τοκογλυφικά, εξοντωτικά επιτόκια. Ο κλοιός γίνεται ακόμη πιο ασφυκτικός για την χώρα μας καθώς μαζί με τα spreads  αυξάνονται και τα CDS ( credit default swaps), τα ασφάλιστρα, που διασφαλίζουν (;) από τον υποτιθέμενο επενδυτικό κίνδυνο για τα ελληνικά ομόλογα και από τα οποία επίσης επωφελούνται.
Αντιμετωπίζουμε ένα εγκληματικό σχέδιο, που στρέφεται κατά της χώρας μας και αποσκοπεί στην οικονομική εξόντωσή της για να αποκομίσουν τεράστια κέρδη όσοι συνέπραξαν και συμπράττουν στην υλοποίησή του με εναρμονισμένες πρακτικές και συστηματικό διασυρμό της Ελλάδος, ώστε να ‘σταμπαριστεί’ ως ο ‘αδύναμος κρίκος’ της Ευρωζώνης. Στα χέρια του Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου έχει περιέλθει ένας φάκελος με στοιχεία που καίνε και αποκαλύπτουν πως κινήθηκαν και κινούνται οι κερδοσκόποι που ποντάρουν στην χρεοκοπία της Ελλάδας.
Μια μηνυτήρια αναφορά, που κατατέθηκε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, θα αποτελέσει πιθανότατα το έναυσμα για την διερεύνηση της όλης υπόθεσης. Η αναφορά κατατέθηκε από τον δικηγόρο – πολιτευτή της ΝΔ κ. Γ. Νούλα και τον οικονομολόγο – ασφαλιστή κ. Κυρ. Τόμπρα και στρέφεται κατά όλων εκείνων τω φυσικών προσώπων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, που ενέχονται στην διάπραξη των καταγγελλόμενων πράξεων ‘που τελέστηκαν με δόλο, με σκοπό να αποκομίσουν οι ίδιοι ή τρίτα φυσικά και νομικά πρόσωπα παράνομο περιουσιακό όφελος, προξενώντας εν γνώσει τους ζημία ιδιαίτερα μεγάλης αξίας στο Ελληνικό Δημόσιο, στην Εθνική Οικονομία της Ελλάδος, στους Έλληνες πολίτες και στα φορολογούμενα στην Ελλάδα φυσικά και νομικά πρόσωπα’. Αναφέρεται σε άτομα ‘που έχουν την ιδιότητα του νομίμου εκπροσώπου, αντιπροσώπου στην Ελλάδα, διοικούντος, διευθύνοντος, στελέχους, υπαλλήλου, συμβούλου ή συνεργάτη των επενδυτικών οίκων, των κερδοσκοπικών κεφαλαίων, των χρηματοπιστωτικών οργανισμών, των επενδυτικών τραπεζών, των τραπεζικών ιδρυμάτων, των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης και των ΜΜΕ καθώς και κατά πάντων τρίτων φυσικών και νομικών προσώπων στην Ελλάδα και το εξωτερικών’ για τα οποία προκύπτει ή θα προκύψει κατά την προανακριτική και ανακριτική διαδικασία. ότι συμμετείχαν άμεσα ή έμμεσα στην διάπραξη των παρανόμων πράξεων.
Είναι όλοι εκείνοι που από τον περασμένο Σεπτέμβριο παρέστησαν ψευδώς στην διεθνή οικονομική κοινότητα και ειδικότερα στους διεθνείς οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης (Moudy’s, Standard @ Poor’s  και Fitsh Ratings), στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και τους επενδυτικούς οίκους που εδρεύουν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και κατείχαν ελληνικά ομόλογα (ειδικότερα στους Μοrgan Stanley, Citigroup, Merill Lynch, Bank of Amerika, Goldman Sachs, JP Morgan. Barclays Bank, Royal Bank of Scotland, HSBS, HVB, ING Bank, Credit Suisse, UBS, Deutsche Bank, Hypo Real Estate, Commertzbank, LBBW, BayernLB, BNP Paribas, Societe Geberale, Banca IMI, Nomura, Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, Eurobank, Alhpa Bank, Τράπεζα Πειραιώς, Αγροτική Τράπεζα, Εμπορική Τράπεζα και Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο), ‘ότι η Ελληνική Οικονομία έχει δήθεν περιέλθει σε κατάσταση στάσης πληρωμών, χρεοκοπίας και πτώχευσης’.
Στην μηνυτήρια αναφορά σημειώνεται, ότι παρασιωπήθηκε με δόλο το γεγονός, ότι το συνολικό χρέος της Ελλάδας δεν αποκλίνει από τον μέσο όρο της ΕΕ και δεν είναι το υψηλότερο της Ευρωζώνης. Είναι σαφώς υψηλότερα τα συνολικά χρέη της Ολλανδίας, του Βελγίου, της Ιρλανδίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιταλίας, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται σε σαφώς καλύτερη θέση ως προς το εξωτερικό χρέος.
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στα συμβόλαια CDS και στην μετατροπή τους σε κερδοσκοπικά παιχνίδια που θυμίζουν την πρακτική των ‘εταιριών θανάτου’, που πρώτα ασφάλιζαν τα θύματά τους και μετά τα δολοφονούσαν, και τα οποία για την Ελλάδα ανέρχονται σήμερα σε 84 δισεκατομμύρια δολάρια κατά την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών. Μάλιστα αναφέρεται και μια μοναδική ελληνική ‘πρωτοτυπία’, κρατικό ελληνικό τραπεζικό ίδρυμα να φέρεται, ότι έχει αναμειχθεί σε αγοραπωλησίες ελληνικών CDS το 2009 μέσω του επενδυτικού οίκου Goldman Sachs και να έχει καταγράψει και κέρδη 35 εκατ. ευρώ ‘στοιχηματίζοντας στην χρεοκοπία του Ελληνικού Δημοσίου’! Εκτενέστατη αναφορά γίνεται και στον ρόλο του συγκεκριμένου επενδυτικού οίκου ‘ που έκανε κυριολεκτικά «χρυσές δουλειές» στην «ισχυρή Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων». Στην μηνυτήρια αναφορά γίνεται λόγος για το πώς οδηγήθηκε η κυβέρνηση στην απόφαση να αποκλείσει την Goldman Sachs από ανάδοχο στις κοινοπρακτικές εκδόσεις των κρατικών ομολόγων, γιατί με τρεις αλλεπάλληλες εκθέσεις και στη συνάντηση της Αθήνας προτάθηκε στους πελάτες της να επενδύσουν μέσω των CDS στην χρεοκοπία της χώρας!
Δεν χρειάζεται να θυμίσω, ότι ο Χένρυ Πώλσον του ομώνυμου κερδοσκοπικού κεφαλαίου, που ποντάρει στην χρεοκοπία μας είχε θητεύσει στην Goldman Sachs, όπως και πολλά άλλα στελέχη με ανάλογη οικονομική σταδιοδρομία.

Σύμφωνα με πληροφορίες που μνημονεύονται στη μηνυτήρια αναφορά, μετά από ειδική έρευνα της ΕΥΠ εντοπίστηκαν ήδη τέσσερα κερδοσκοπικά κεφάλαια που κερδοσκοπούσαν σε βάρος της Ελλάδας προβαίνοντας σε εναρμονισμένες ανοιχτές μαζικές πωλήσεις ελληνικών κρατικών ομολόγων.

ΚΑΝΟΝΕΣ ΔΝΤ

1. Ο γελών πληρώνει: οι Ελληνες πρέπει να σταματήσουν να κυκλοφορούν μ´ αυτό το ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη: προδίδει μια παράλογη αισιοδοξία για το μέλλον, η οποία είναι ασύμβατη με τη δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει. Στο εξής όλοι οι υπήκοοι της Επιτηρούμενης θα πρέπει να διάγουν ζωή περίκλειστη, να είναι, να δείχνουν, αλλά και να συμπεριφέρονται ως τρομερά στενοχωρημένοι. Κάθε απόκλιση από τη διαταγή αυτή θα θεωρείται προσβολή προς τους Επιτηρητές και θα φορολογείται αναλόγως.
2. Μετά την κατάργηση του Δώρου Πάσχα, καταργείται και το Πάσχα: ο Χριστός θα σταυρώνεται κανονικά, αλλά δεν θα ...ανασταίνεται. Ετσι οι επιτηρούμενοι θα μπορούμε να τη βγάζουν με λαχανίδα και ταχινόσουπα σε βάθος χρόνου, ενώ περικόπτονται τα ενοχλητικά έξοδα για γλέντια, συναθροίσεις και σπληνάντερα μετά μουσικής, που ανέκαθεν ενοχλούσαν με τη βαρβαρότητά τους Επιτηρητές.
3. Κάθε αργία που βγάζει τριήμερο μετατίθεται αυτομάτως σε άλλη, εργάσιμη μέρα, σε απόσταση ασφαλείας από την κοντινότερη σχόλη. Από μελέτες προκύπτει ότι τίποτα δεν σπάει τα ούμπαλα του Ελληνα περισσότερο από να του τσακίσεις τη λεγόμενη «γέφυρα», τύπου «
συρταρώνω την -Πρωτομαγιά -με -το ?Πάσχα-και-μην-τον-είδατε»
4. Οι Επιτηρούμενοι είναι υποχρεωμένοι να κάνουν θυσίες. Για να εντυπωθεί το μήνυμα, κάθε μήνα θα θυσιάζεται τελετουργικά, σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση, ένας Δημόσιος Υπάλληλος, μαζί με τα ένσημα και τα επιδόματά του. Αυτή είναι και η μόνη μαζική ψυχαγωγία που επιτρέπεται και εγκρίνουν οι Επιτηρητές.
5. Επιγραφές και συνθήματα τα οποία παραφράζουν τις μητρικές γλώσσες των Επιτηρητών όπως π.χ. «Κλάϊν μάϊν πούτς», «τέϊκ μάϊ θρί»» και « βουλεβού κουσέ αβέκ μουά Κάρλα;» θα τιμωρούνται με ραγδαίες ανατιμήσεις στα βασικά είδη διατροφής.
6. Επιβάλλεται από πρώτης τρέχοντος ο Φόρος του Μαλάκα: κάθε Ελληνας θα φορολογείται με 0,35 λεπτά του ευρώ κάθε φορά που θα λέει τη λέξη «μαλάκας». Σύμφωνα με μακροοικονομικές προβλέψεις, με το ρυθμό αυτό το έλλειμμα του ΑΕΠ θα συρρικνωθεί σημαντικά μέσα σε τρεις μόνο εβδομάδες, ενώ στο χρόνο απάνω, θα έχουνε και κέρδος, οι μαλάκες.
7. Αναβάλλεται η έλευσις της Ανοίξεως, καταργείται η θερινή ώρα και απαγορεύονται τα θαλάσσια μπάνια, οι πανσέληνοι και οι διακοπές παντός είδους. Ως γνωστόν, οι Επιτηρούμενοι παρουσιάζουν τάσεις ευτυχίας κατά τους θερινούς μήνες, και αυτό οι Επιτηρητές δεν μπορούν πλέον να το ανεχθούν. Επιπροσθέτως, οι Επιτηρούμενοι υποχρεούνται να συνεχίσουν να φορούν χειμωνιάτικα ρούχα, σκουφιά και κασκόλ καθ?όλον το διάστημα του έτους, για να μην τους μπαίνουν ιδέες τύπου νησιά, κραιπάλες και άλλες αηδίες.
8. Τα όνειρα μεγαλείου θα λογοκρίνονται: εξαιρούνται αυτά των Παναθηναϊκών, που έχουν στιγμιαία διάρκεια.
9. Τα λαϊκά είδωλα θα πρέπει να ζητούν και να λαμβάνουν την άδεια των Επιτηρητών πριν προβούν σε εντυπωσιακές κινήσεις (γάμοι, βαπτίσεις, διαζύγια κλπ), διότι οι λεπτομέρειες του βίου τους δύνανται να καλλιεργήσουν εις τους επιτηρούμενους ατμόσφαιρα φαιδρότητος και χάχανου (βλέπε μέτρο 1).
10. Η τήρησις των ανωτέρω μέτρων σαφώς δεν επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Σκύψτε, ευλογημένοι !...

Δείτε στο 0:43 τον Βγενόπουλο να χαμογελάει και να δείχνει 3 δάχτυλα...

ο σχόλιο το δικό μου είναι (και δεν παριστάνω τον προφήτη) ότι αυτοί που λένε ότι λένε, αυριο  θα… τον ψηφίσουν

... πηγαίνοντας προς το καμμένο υποκατάστημα της Τράπεζάς του.

Είναι απίστευτο το μένος του πλήθους κατά του Βγενόπουλου και οι βρισιές διαδέχονται η μια την άλλη...

Αυτοί που τον βρίζουν πάντως δεν μπορεί να είναι αντιεξουσιαστές! Κανονικοί άνθρωποι μου φαίνονται. Τα 3 δάχτυλα γιατί τα δείχνει; Απαντάει στο ερώτημα που του κάνουν "πόσα κότερα έχεις;" Δεν καταλαβαίνω...

ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙΣ ΠΡΟΩΘΗΣΕ ΤΟ

ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΜΑ

1. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

2. ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ πχ 200

3. ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΝΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΝΟΥΝ ΣΥΝΤΑΞΙΜΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕΤΑ 16 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ 8

4. ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΚΛΟΓΗΣ ΜΟΝΟ ΑΝ ΕΧΕΙ ΕΝΣΗΜΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 10ΕΤΙΑΣ

5. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΕΞΤΡΑ

6. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΠΟΛΥΤΕΛΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ,ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ, ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ

7. ΑΜΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ ΟΣΩΝ ΕΧΟΥΝ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΕΥΣΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝΤΩΝ, Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΕΙ, ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΣΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ.

8. ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΑΜΕΣΩΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΣ ΤΩΝ ΑΔΙΚΗΜΑΤΩΝ, ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΡΙΑ. Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΑΣΥΛΙΑ

9. ΑΜΕΣΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ (ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΡΚΩΤΟΥΣ ΛΟΓΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΑΔΙΑΦΘΟΡΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ) ΘΑ ΕΚΠΛΑΓΟΥΜΕ ΟΛΟΙ.

10. ΜΕΙΩΣΗ ΔΑΠΑΝΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗ

ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ

ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ 2 ΚΟΜΜΑΤΑ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΕΛΑΔΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΗΣ . MAX KEISER

Ο Max Keiser παραχώρησε ακόμα μία συνέντευξη, στη δημοσιογράφο Έλεν Σκόπις στο Athens Intl Radio στις 23 Απριλίου, στην οποία εξηγεί επακριβώς το τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, αλλά και τι πρόκειται να συμβεί από τα σχέδια των συνεργατών του ΔΝΤ και την οικονομική υποδούλωση της χώρας, βήμα προς βήμα. Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης:

Δημοσιογράφος: Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου χαρακτήρισε το σχέδιο εξόδου από την κρίση ως άκρως απαραίτητο. Είπε ότι είναι απόλυτη ανάγκη, εθνική ανάγκη. Ισχύει αυτό κατά την άποψή σου;

Max Keiser: Κατ' αρχάς θα πρέπει να τονίσω, Έλεν, ότι τα γεγονότα, όπως αυτά εξελίχτηκαν τους τελευταίους μήνες, ήταν σύμφωνα με το σενάριο που είχα περιγράψει εδώ και αρκετό καιρό. Πριν από αρκετούς μήνες σου είχα πει ακριβώς τι θα συμβεί, ότι δηλαδή το ΔΝΤ θα προσφέρει στους Έλληνες ένα πακέτο διάσωσης αν και εφόσον εκείνοι το θελήσουν. Και ενώ με το ένα χέρι θα προσφέρει στους Έλληνες αυτό το πακέτο, η αγορά ομολόγων, που ελέγχεται από τα hedge funds, θα καταστρέψει τη ελληνική αγορά ομολόγων, θα τιμωρήσει -την ώρα του "μαστιγίου"- χτυπώντας την ελληνική κυβέρνηση ώσπου εκείνη να υποκύψει στο ΔΝΤ. Έτσι κι έγινε. Χθες και σήμερα, λοιπόν, οι οικονομικοί τρομοκράτες αποδόμησαν την ελληνική αγορά ομολόγων, έσυραν στην ομηρία την ελληνική οικονομία, οπότε ο Έλληνας πρωθυπουργός ενέδωσε στις πιέσεις για να κατευνάσει τους οικονομικούς τρομοκράτες, λέγοντας «Ναι. Θα δεχτούμε τη βοήθεια του ΔΝΤ». Αυτή ακριβώς την πρόβλεψη είχα κάνει και έγιναν όλα όπως τα είπα.

Δ: Ωστόσο, όλα δείχνουν πως η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή.

Max Keiser: Αυτό δεν είναι καθόλου αλήθεια. Η Ελλάδα έχει στη διάθεσή της μια σειρά από επιλογές. Ας δούμε πρώτα απ' όλα: γιατί βρίσκεται η Ελλάδα σε αυτή τη δεινή θέση; Διότι το 2000, αφού είχε υπογραφεί η συνθήκη του Μάαστριχτ και όταν έμπαινε στην ΟΝΕ, η Ελλάδα πουλήθηκε από την Goldman Sachs και κάποιους απατεώνες λογιστές που έκρυψαν τα χρέη της. Αυτό ήταν η αρχή μιας δεκαετίας κατά την οποία η Ελλάδα… Αυτό δρομολογήθηκε πριν από δέκα χρόνια. Η Ελλάδα, η ελληνική οικονομία εδώ και δέκα χρόνια οδεύει προς το θάνατό της. Τώρα βρισκόμαστε στην κορύφωση, όπου στέφθηκε με επιτυχία ένα στρατηγικό σχέδιο δέκα ετών που απέβλεπε στην καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, τον εμπρησμό της ουσιαστικά για χάρη της κερδοσκοπίας. Η επιλογή που είχε η χώρα τότε ήταν πρώτα και κύρια η απομάκρυνση της Goldman Sachs. Τη βδομάδα που μας πέρασε η ολλανδική κυβέρνηση έβγαλε ανακοίνωση που έλεγε: «Θα πρέπει να απομακρύνουμε την Goldman Sachs». Η βρετανική κυβέρνηση επίσης εξετάζει το ενδεχόμενο απομάκρυνσης της Goldman Sachs. Η μια χώρα μετά την άλλη συνειδητοποιεί ότι αν επιτρέψεις σε οικονομικούς τρομοκράτες να εισβάλουν στη χώρα σου, πας γυρεύοντας.

Το πρώτο πράγμα που οφείλει να κάνει η ελληνική κυβέρνηση είναι να δηλώσει: «Ελάτε να πετάξουμε έξω τους οικονομικούς τρομοκράτες, να πετάξουμε έξω το ΔΝΤ». Δεύτερον, δεδομένου του τι προηγήθηκε, εξυπακούεται ότι τα χρέη που επέσυρε η Ελλάδα ήταν αποτέλεσμα παράνομης διαδικασίας έκδοσης ομολόγων από τη Wall Street. Δεν υπάρχει καμία υποχρέωση εκ μέρους της Ελλάδας να εξοφλήσει αυτά τα χρέη. Δημιουργήθηκαν με παράνομες διαδικασίες, πουλήθηκαν με παράνομες διαδικασίες, άρα δεν έχει καμία σχέση μ' αυτά ο ελληνικός λαός. Δεν πρέπει να επιβληθούν μέτρα λιτότητας στον ελληνικό λαό μόνο και μόνο για να εισπράξουν «χριστουγεννιάτικο μπουναμά» οι τραπεζίτες της Wall Street. Είναι άδικο. Οι Έλληνες δεν επιτρέπεται να είναι υποχρεωμένοι να δεχτούν μέτρα λιτότητας για να εισπράξουν οι τραπεζίτες της Wall Street τα «δώρα των Χριστουγέννων» τους εδώ. Τρίτον, θα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να θέσει σε δημοψήφισμα την πρότασή της και να ζητήσει από τον ελληνικό λαό να ψηφίσει: «Θα πρέπει, ναι ή όχι, να δεχτούμε το ΔΝΤ στη χώρα μας;» Τέταρτον -είναι κι αυτό μια πιθανότητα- αν η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να σεβαστεί την επιθυμία του λαού, τότε θα πρέπει να υπάρξει η δυνατότητα διεξαγωγής νέων εκλογών, ώστε να υπάρξει μια κυβέρνηση στην Ελλάδα που θα φροντίσει τα συμφέροντα του λαού και όχι αυτά των τραπεζών της Wall Street.

Δ: Εν τω μεταξύ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα συνεδριάζουν στην Αθήνα για να απεργαστούν τους όρους αυτού του πακέτου βοήθειας. Τι μπορεί να περιμένει ο ελληνικός λαός;

Max Keiser: Δεινά.
Δ: Μπορείς να γίνεις πιο σαφής;

Max Keiser: Οι Έλληνες θα χάσουν τον έλεγχο των κερδοφόρων στοιχείων ενεργητικού της χώρας. Ήδη έχουν χάσει τον έλεγχο των τελών αεροδρομίων και των λαχειοφόρων αγορών. Στο μέλλον θα χάσουν τον έλεγχο των λιμανιών και των πόρων που θα επενδύονταν στην τουριστική δραστηριότητα. Όλα αυτά τα χρήματα θα καταλήξουν σε τράπεζες της Wall Street. Ουσιαστικά οι Έλληνες θα πουλήσουν την αγελάδα και στη συνέχεια θα αρχίσουν να αγοράζουν το γάλα της. Αυτό είναι που η Wall Street αποκαλεί «στρατηγική»: να καταφέρνουν μια χώρα να τους πουλήσει την αγελάδα της και έπειτα να την αναγκάζουν να αγοράζει το γάλα της. Η Wall Street θέλει και αναγκάζει τους Έλληνες να της πουλήσουν τα «πετράδια του στέμματος» της ελληνικής οικονομίας, για να τους αναγκάσει αργότερα να τα αγοράσουν σε πολύ υψηλότερη τιμή. Θα σου πω ακριβώς τι πρόκειται να γίνει. Σε πέντε χρόνια θα δείτε το ισχυρότερο 1/10 του 1% του πληθυσμού της Ελλάδας να ελέγχει το 99% του πλούτου της χώρας. Το ασθενέστερο 99% + του πληθυσμού θα ζει μέσα στην απόλυτη φτώχεια. Κάπως σαν την Σαουδική Αραβία.

Ο Max Keiser είναι οικονομικός αναλυτής, συνεργάτης των τηλεοπτικών σταθμών Al Jazeera International και Russia Today.

ΠΩΣ ΟΙ ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ .. ΑΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΟΥΜΕ.

The BondTrader
Το 1982 δούλευα σε μεγάλη βιομηχανική Αμερικανική εταιρεία στην Νέα Υόρκη. Η ύφεση άρχιζε και στο διοικητικό συμβούλιο  γινόταν η συζήτηση για πόσο κόσμο θα απολύσουμε.. Ήμουν υπεύθυνος για το σχέδιο κερδοφορίας και είχα μαζέψει όλες τις προτάσεις από 42 χώρες. Όλοι είχαν προτείνει περικοπές προσωπικού- 15 000 παγκοσμίως  
Ο κάθε Αντιπρόεδρος έκανε τις προτάσεις του.
Ο πρόεδρος μας δεν μιλούσε.
Κοιτάζαμε όλοι ο ένας τον άλλον και δεν είχαμε ιδέα γιατί ήταν αμίλητος.  
Όταν τελειώσαμε ξαφνικά ο πρόεδρος ζήτησε την άδεια να μιλήσει. Ο λόγος του έχει μείνει αποτυπωμένος στο μυαλό όλων που ήμασταν εκεί και αν και έχουν περάσει 28 χρόνια τον θυμάμαι λες και ήταν χθες. Θα τον αναπαράγω όσο ποιο σωστά μπορώ διότι η αξίες που περιέχει είναι αθάνατες και μπορούν να φανούν χρήσιμες σε αυτό που θα ζήσουμε σύντομα.  
« Ο καθαριστής όταν περνά την πόρτα του εργοστάσιου είναι σύζυγος, πατέρας παιδιών που πάει στο σπίτι που χρεωστάει και κοιτάξει με υπερηφάνεια αυτά που δημιούργησε και αν και λίγα του είναι αρκετά.  
Αποφασίζουμε σήμερα να τον διώξουμε. Να χάσει την δουλεία του να πάει σπίτι άνεργος με μια επιταγή δυο μηνών. Τι θα πει στα παΐδια του.. τι θα πει στην γυναίκα του πώς να τους εξηγήσει ότι από αύριο χάνει την αξιοπρέπεια του.
Και εάν σε τρεις μήνες δεν έχει βρει δουλεία θα χάσει το σπίτι του και ίσως την γυναίκα του. Δεν μπορώ να βάλω την υπογραφή μου σε ένα σχέδιο που καταδικάζει την ζωή και την ύπαρξη τόσων ανθρώπων.  
ΑΛΛΑ την  ιδία στιγμή έχω και υποχρέωση στους μετόχους μου που μου εμπιστεύτηκαν τις οικονομίες του και εάν δεν κάνω κάτι τα συνταξιοδοτικά ταμεία δεν θα έχουν λεφτά για τις συντάξεις.    
Οι απολύσεις που όλοι μου προτείνετε  μειώνουν τα ετήσια έξοδα  κατά $135 000 000.
Έκανα ένα απλό υπολογισμό και προτείνω το εξής σχέδιο  
     Ελάττωση του μισθού μου - 75%
     Ελάττωση μισθού όλων των αντιπρόεδρων - 50%
     Ελάττωση γενικών διευθυντών - 40% ΚΤΛ  
Καμία απόλυση.  
Θέλω τους αριθμούς σε μια ώρα.»
Σηκώθηκε και έφυγε,  και όπως έφευγε είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο     « κρίμα που θα παίξετε Γκολφ μονό τρεις φόρες αντί για έξι, παιδία.»  
Περάσαμε την θύελλα χωρίς να διώξουμε άτομο και σε τρία χρόνια η άξια της μετοχής ήταν $147 από $7.5 το 1980 πριν αρχίσει η κρίση.
Α ναι είχαμε και 27 διπλώματα ευρεσιτεχνίας από απλούς εργάτες σ ' αυτό το διάστημα. Δεν χρειάζεται να πω ότι ο κόσμος έπινε νερό στο όνομα του.    
Το 1992 στο  τραπέζι που του κάναμε για την συνταξιοδότηση του -και είχαμε έρθει από όλο τον κόσμο αν και δουλεύαμε σε άλλες εταιρείες - τον ρωτήσαμε να απαντήσει στον αποχαιρετιστήριο λόγο του γιατί διάλεξε να κάνει αυτό που έκανε. Όπως το θυμάμαι η απάντηση ήταν¨  
« Ακουστέ μπορεί να είχε και συναισθηματικές ρίζες η απόφαση αυτή. Αλλά δεν χωρούν συναισθήματα σε τέτοιες αποφάσεις. Απλώς βρήκα μια λύση που απαντούσε και στη λογική και στο συναίσθημα . Ήμαστε σε 42 χώρες από τις οποίες η 38 είναι φτωχές. Θα κατέστρεφα ολόκληρες  μικρές κοινωνίες διότι όπως ξέρετε τα εργοστάσια μας είναι σε κωμοπόλεις. Εάν το έκανα όπως μου είχατε προτείνει είναι αυτονόητο ότι θα έφερνα ανθρώπους στην απελπισία.  
Και κάνεις μα κάνεις ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ένας απελπισμένος άνθρωπος . Η πιθανότητα να ΕΚΑΙΓΑΝ το εργοστάσιο ήταν μεγάλη.  
Ενώ εσείς που ήσασταν διπλά μου και όλο το μισθό να σας έπαιρνα δεν θα καίγατε τίποτα γιατί πιστεύετε ότι είστε μέσα στο ΣΥΣΤΗΜΑ και άνθρωποι που αισθάνονται κομμάτι του συστήματος δεν κάνουν επαναστάσεις.  
Να θυμάστε ότι η πραγματική καταστροφή έρχεται όταν ο κόσμος αισθάνεται αποκλεισμένος από το σύστημα, νιώθει αδικία και δεν έχει καμία ελπίδα. Τότε είναι έτοιμος για όλα.. και εργοστάσια καίει.»
Σήμερα ζωγραφίζει στο San Francisco και είναι στο στρογγυλό τραπέζι της κουζίνας ( άτυπη συνάντηση κάθε 8 εβδομάδες ) του Όμπαμα.

Γιατί το έγραψα; 
Βλέπω όλους τους να βγαίνουν στη τηλεόραση / ράδιο και να μιλούν  για διαρθρωτικές αλλαγές (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ), ανάγκη για αλλαγή (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ) αλλαγή νοοτροπίας (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ) ..  
Όλα αυτά χωρίς ίχνος συμπόνιας και λογικής σκέψης το ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα Φυσικά είναι για τις αλλαγές - ζουν με την φαντασίωση ότι ΑΥΤΟΙ δεν χρειάζεται να αλλάξουν      Δεν έχουν τίποτα να χάσουν διότι είναι με το ΣΥΣΤΗΜΑ.
Έτσι θα είναι όχι μονό προστατευμένοι αλλά η ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ( σας θυμίζει κάτι αυτό) να γεμίσουν περισσότερο τις τσέπες τους.  
Λοιπόν νάνοι της νοημοσύνης έγραψα το άρθρο αυτό για να ξέρετε πως συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, που είναι πραγματικά σκεφτόμενοι,.   Έτσι δεν θα έχετε καμία δικαιολογία ότι δεν ξέρατε όταν όμορφα «εργοστάσια» αρχίζουν να καίγονται όμορφα.  ΠΑΝΤΟΥ.

Οι 10 εντολές του ΔΝΤ

ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΣYΝEIΣΦEΡΩ ΣΤO ΔNT ΩΣ ΔOΤHΣ ΟΡΓΑΝΩΝ. ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΤΑ ΑΡ...Α ΜΟΥ.

ΕΝΑΣ θα παραιτηθεί? Ενας ρε λαμόγια............

Περιμένω να δω πότε θα παραιτηθεί ΕΝΑΣ όχι περισσότεροι, ΕΝΑΣ από αυτά τα λαμόγια και τους κλέφτες που μας κυβερνάνε επί 30 χρόνια και χρεοκόπησαν την χώρα.
Αλλά θα έρθει η ώρα που δεν θα μπορέιτε να κυκλοφορήσετε πουθενά χωρίς την συνοδεία διμοιρίας ΜΑΤ, γιατί όπου θα πάτε θα σας κλωτσάει ο κόσμος. ΑΛΗΤΕΣ.
Και κάτι τελευταίο.
ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΣYΝEIΣΦEΡΩ ΣΤO ΔNT ΩΣ ΔOΤHΣ ΟΡΓΑΝΩΝ. ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΤΑ ΑΡ...Α ΜΟΥ.
Μ...ΕΣ

Χωρίς Λόγια............

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ: ΠΩΣ Η GOLDMAN SACHS ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ενδιαφέρον θα ήταν να μάθουμε εάν η Γκόλντμαν Ζακς διατηρούσε ή και συνεχίζει να διατηρεί κάποιον "τοποτηρητή" και στα καθ' ημάς και σε ποιο ακριβώς πόστο. Σε κυβερνητικό ή μήπως σε κρατικό που πάντως επηρεάζει καθοριστικά κρίσιμες κυβερνητικές αποφάσεις σχετικά με την οικονομία και τη διαχείριση των δημοσιονομικών μας προβλημάτων.
Πως θα σας φαινόταν αν ο προπονητής του Ολυμπιακού έπαιζε 100 εκατομμύρια στο Προ-Πο, ποντάροντας στην ήττα και τον υποβιβασμό της ομάδας του και συνιστώντας στους φίλους του να κάνουν το ίδιο; Τι θα έκαναν οι οπαδοί των Ερυθρολεύκων σε έναν τέτοιο προπονητή;
Αυτό ακριβώς φαίνεται ότι κάνει η τράπεζα Γκόλντμαν Ζακς, κύριος σύμβουλος επί σειρά ετών των ελληνικών κυβερνήσεων σε θέματα χρέους και ιδιωτικοποιήσεων, προνομιακός συνομιλητής των Πρωθυπουργών και από τους κύριους διαχειριστές του δημόσιου χρέους μας. Με το ένα χέρι, η τράπεζα κερδίζει δισεκατομμύρια από τις "συμβουλές" της και τη διαχείριση του χρέους. Με το άλλο, παίζει στην αγορά CDS ποντάροντας στη χρεοκοπία της Ελλάδας, σε στενή συνεργασία με το κερδοσκοπικό χετζ φαντ Πόλσον, που κέρδισε του κόσμου τα λεφτά στην κρίση του 2008. H Γκόλντμαν φροντίζει ταυτόχρονα να υπονομεύει την ελληνική αξιοπιστία, τινάζοντας στον αέρα τα ελληνικά επιτόκια και οδηγώντας τη χώρα στον γκρεμό! Αν δεν χρεοκοπήσει η Ελλάδα κερδίζει από τα αυξημένα επιτόκια, αν χρεοκοπήσει κερδίζει από τη χρεοκοπία. Κερδίζει στήνοντας τη φούσκα, κερδίζει και ξεφουσκώνοντας τη φούσκα, πιστή στην αρχή "άρπαξε το τσεκ πριν σκάσει το καρπούζι". Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένα καρπούζι. Η τράπεζα το παρουσιάζει ως υπαρκτό, κερδίζει από την πώλησή του και το αφήνει να σκάσει πριν το πάρει στα χέρια του ο αγοραστής.
Δεν είναι πρώτη φορά που το κάνει, είναι η πάγια μέθοδός της, χάρη στην οποία κυριάρχησε στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά, εξοντώνοντας τους ανταγωνιστές. Η Γκόλντμαν γιγαντώνεται απομυζώντας τους πελάτες-θύματα, γι' αυτό την ονόμασε βαμπίρ=βρυκόλακα η Λιμπερασιόν. Τα ίχνη της εντοπίζονται πίσω από όλες τις φούσκες και οικονομικές καταστροφές (κερδοσκοπία πετρελαίου, μετοχών υψηλής τεχνολογίας κ.ο.κ.).
Η τράπεζα πρωταγωνίστησε στα σάπια στεγαστικά δάνεια, οδηγώντας στην καταστροφή του 2008. Τότε, οι τραπεζίτες ανάγκασαν τις κυβερνήσεις να ξοδέψουν 11.400 δισεκατομμύρια δολλάρια (αν έχετε τρόπο να φαντασθείτε ένα τέτοιο ποσό) για να καλύψουν τις νομότυπες ή μη απάτες των τραπεζών. Αφού σώθηκαν από τη χρεοκοπία, βγάζοντας μάλιστα και κάτι τις, οι τραπεζίτες επανήλθαν στα ίδια βάζοντας στο στόχαστρο ευάλωτα κράτη. Και δοκιμάζοντας το ευρώ, προτού κατοχυρωθεί ως παγκόσμιο αποθεματικό, υπονομεύοντας την αμερικανική κυριαρχία.
Η ΦΙΡΜΑ: ΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ-ΒΑΜΠΙΡ
Οι Αμερικανοί λατρεύουν τα παρατσούκλια. Τη CIA τη λένε «The Company» (H Εταιρεία). Τη Μαφία «The Family» (Η Οικογένεια). Την Goldman Sachs «The Firm» (Η Φίρμα). Γκόλντμαν και Σαξ ήταν δύο Γερμανοεβραίοι μετανάστες. 'Ίδρυσαν την τράπεζα το 1869, αλλά δεν θα μπορούσαν ίσως να φανταστούν ότι θα γινόταν σήμερα η μεγαλύτερη στον κόσμο, αλλά και μια πραγματική, αν και αφανής, όσο μπορεί, υπερκυβέρνηση του κόσμου.
Η Γκόλντμαν δεν έχει απλώς καλές σχέσεις με την αμερικανική κυβέρνηση, είναι, σε μεγάλο βαθμό, η κυβέρνηση. Το μυστικό της επιτυχίας της; 'Έσπαγε πρώτη όλες τις κρατικές ρυθμίσεις και ηθικές δεοντολογίες, ποντάροντας και κερδίζοντας από την χρεοκοπία των πελατών της! Μπορούσε να το κάνει, γιατί είχε ανθρώπους της στην κυβέρνηση και την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, σε ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, σε ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες και την ίδια την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Επηρεάζει καθοριστικά τις αποφάσεις που διαμορφώνουν την τραπεζική αγορά και τις ρυθμίσεις της.
Η αχαλίνωτη κερδοσκοπία της συνέβαλε στο Κραχ του 1929. "In God we Trust" γράφει κάθε δολλάριο, ΅In Goldman Sachs we Trust", παρέφρασε ο Τζων Κένεθ Γκαλμπρέιθ, που της αφιέρωσε ένα κεφάλαιο του βιβλίου του για την κρίση. Στις δεκαετίες του "κρατισμού" που ακολούθησαν, η Γκόλντμαν έγινε πιο προσεκτική, έφτιαξε το όνομά της και είχε μάλιστα μότο την "μακροπρόθεσμη απληστία". Διεύρυνε προσεκτικά την επιρροή της, διεισδύοντας σταδιακά και "φυτεύοντας" τους ανθρώπους της στα βασικά κέντρα οικονομικής εξουσίας ΗΠΑ και Ευρώπης, στις κυβερνήσεις και τις κεντρικές τράπεζες. 'Ώσπου, οι σταδιακές "απελευθερώσεις" της αγοράς χρήματος πέρασαν το κρίσιμο σημείο, στα τελευταία χρόνια Κλίντον, με Υπουργό Οικονομικών τον Ρούμπιν, επιτρέποντας στην τράπεζα να παίξει άγρια το "μεγάλο παιχνίδι" της, την οικοδόμηση μιας παγκόσμιας "Αυτοκρατορίας του Χρήματος"
Η Γκόλντμαν εκμεταλλεύθηκε τις "απελευθερώσεις" και την κατάργηση των περισσότερων φραγμών και ρυθμίσεων (που συχνά προκάλεσε η ίδια), συμπρωταγωνιστώντας στο στήσιμο της μιας φούσκας μετά την άλλη. Μπόρεσε να το κάνει, γιατί επηρέαζε με τους ανθρώπους της καθοριστικά την αμερικανική και ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική.
Η μεγάλη ευκαιρία της ήταν η κρίση του 2008. Πρωταγωνίστησε στον μπουμ των στεγαστικών δανείων προς αναξιόπιστους δανειολήπτες, μετά ανακάτεψε τα "τοξικά δάνεια" με υγιέστερα προϊόντα και τα πούλησε ως υγιή. Μετά κερδοσκόπησε εις βάρος των αγοραστών των προϊόντων της στην δευτερογενή αγορά CDS, των ασφαλιστικών συμβολαίων έναντι αναξιόπιστων χρεών, επιταχύνοντας την κρίση. Από τη μια κέρδισε μεταπουλώντας στεγαστικά δάνεια, από την άλλη ποντάροντας και συμβάλλοντας στην καταστροφή των προϊόντων της. Κύριο εργαλείο της ήταν η αγορά CDS (Credit Default Swaps), δευτερογενών χρηματοπιστωτικών προϊόντων, ασφαλίστρων έναντι χρεοκοπίας, μια από τις πιο αδιαφανείς και πιο απορυθμισμένες. Τρεις τράπεζες ελέγχουν το 75% της αγοράς, Γκόλντμαν, J.P. Morgan και Ντώυτσε Μπανκ.
¨Όταν ξέσπασε η κρίση, η Γκόλντμαν χρησιμοποίησε τον άνθρωπό της στην κυβέρνηση, τον Υπουργό Οικονομιών Πόλσον για να αποτρέψει κάθε συνδρομή στις τράπεζες, οδηγώντας στη χρεοκοπία τον κύριο ανταγωνιστή της, τη Λήμαν Μπράδερς. Όταν η Λήμαν χρεοκόπησε, ο Πόλσον άλλαξε αμέσως ρότα και έσπευσε να διασώσει τις υπό χρεοκοπία τράπεζες. Η Γκόλντμαν όχι μόνο απηλλάγη του κύριου ανταγωνιστή, αλλά και κέρδισε 13 δις δολλάρια από το σχέδιο σωτηρίας. (Μια εκπληκτική έρευνα για την Γκόλντμαν Ζακς δημοσιεύεται στο περιοδικό "Τετράδια", τεύχος 57-58, των εκδόσεων "Στοχαστής"). Σε αυτή την "τράπεζα που τρομάζει", κατά την έκφραση της Λιμπερασιόν, ανέθεσαν διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις, μετά το 1998, σημαντικό μέρος της διαχείρισης του ελληνικού χρέους και της εμπιστεύτηκαν το μέλλον του ελληνικού λαού.
"Η Γκόλντμαν Ζακς είναι παντού"
H φράση ανήκει στον Ματ Ταιμπι, ερευνητή δημοσιογράφο, που υπογράφει μια μεγάλη έρευνα για την Γκόλντμαν στο περιοδικό Rolling Stone. H μέθοδος της Φίρμας είναι ο . εισοδισμός, τόσο επιτυχής που η τράπεζα απέκτησε και δεύτερο παρατσούκλι, αφού την ονομάζουν και "κυβέρνηση Ζακς". Επιλέγει στελέχη της, τα κάνει εκατομμυριούχους και μετά τους . βρίσκει δουλειά στις κεντρικότερες θέσεις του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Ιδού μερικά από τα αστέρια του διεθνούς δικτύου της:
Mario Draghi
Υπεύθυνος ιδιωτικοποιήσεων στην Ιταλία (1991-2001), αντιπρόεδρος Ευρώπης της Goldman Sachs (2001-2006), Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας, υποψήφιος για τη θέση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
Otmar Issing
Επικεφαλής οικονομολόγος και αρχιτέκτονας της νομισματικής στρατηγικής της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας (1998-06), διεθνής σύμβουλος της Goldman Sachs, Πρόεδρος του Center for Financial Studies στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης. Με πρόσφατο άρθρο του στους Financial Times συγχαίρει τους Ευρωπαίους ηγέτες για τη σθεναρή αντίστασή τους στην καταστροφική, όπως την χαρακτηρίζει, ιδέα μιας ευρωπαϊκής βοήθειας στην Ελλάδα. Η εφημερίδα αναφέρει όλες τις ιδιότητες του αρθρογράφου, πλην αυτής του συμβούλου της Goldman Sachs.
Lloyd Blankfein
Πρόεδρος και Γενικός Διευθυντής της Goldman Sachs. Ο χειρότερος Πρόεδρος και Γενικός Διευθυντής του 2009 κατά το Forbes, πρόσωπο της χρονιάς κατά τους Financial Times. Ετήσια αμοιβή 53 εκατομμύρια δολλάρια.
Henry Paulson
Μετά από 30 χρόνια στη Φίρμα, έγινε Υπουργός Οικονομικών του Μπους.
Lawrence Summers
Σύμβουλος του Κλίντον, του Μπους και του Ομπάμα. Αρχιτέκτονας της φιλελευθεροποίησης του χρηματοπιστωτικού τομέα. Προστατευόμενος του Ρούμπιν, βετεράνου της Φίρμας
Dan Jester
Στην κυβέρνηση Ομπάμα. Αναμείχθηκε στη διάσωση της ΑΙG, όπου ένα μεγάλο μέρος από το κεφάλαιο που δαπανήθηκε κατέληξε στην Goldman Sachs
Η επιχείρηση "Χρεοκοπία της Ελλάδας"
To 1998 η ελληνική κυβέρνηση έθεσε ως κύρια επιδίωξη την ένταξη στην ΟΝΕ. Τα νούμερα δεν έβγαιναν. Η Αθήνα θα μπορούσε ίσως να περιορίσει τη φοροδιαφυγή των μεσαίων-ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων που δεν συνηθίζουν να πληρώνουν φόρους, αφήνοντας την στήριξη του κράτους στους μισθωτούς και συνταξιούχους (που ταυτόχρονα κατηγορούν ως ανεπρόκοπους). Θα μπορούσε να περιορίσει την παραοικονομία ή το κόστος της διαφθοράς. Θα μπορούσε να σκεφτεί άλλες αναπτυξιακές στρατηγικές. Προτίμησε τον εύκολο, αν και πανάκριβο, δρόμο, το μασκάρεμα του χρέους. Για να το κάνει απευθύνθηκε, σύμφωνα με τους New York Times και τη Wall Street Journal, στη διαβόητη Goldman Sachs. Για τη συνεργασία αυτή την εγκαλεί τώρα και ζητά να πληροφορηθεί τι έγινε η Κομισιόν. Γράφει σε μια έρευνά του το γαλλικό Μαριάν:
"Για την πιο μεγάλη τράπεζα του κόσμου, η πατρίδα της δημοκρατίας μετετράπη σε αγελάδα προς άρμεγμα. ¨Όταν ο Γκάρυ Κον προσγειώνεται στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, το 2001, οι έλληνες αξιωματούχοι τον περιμένουν όπως τον Μεσσία Κώστας Σημίτης αποφασίζει να βάλει τον λύκο μέσα στο μαντρί". H Γκόλντμαν Σαχς, γράφει το περιοδικό, "διαφθείρει" την ελληνική κυβέρνηση "πείθοντάς" την
ότι μπορεί με τα προϊόντα της να χρηματοδοτεί τις δαπάνες της. Η Γκόλντμαν βγάζει 300 εκατομμύρια δολλάρια, για να κρύψει η ελληνική κυβέρνηση, όλο κι όλο, ένα δάνειο ενός δις. 30% εις βάρος του ελληνικού δημοσίου πάει το νταβατζηλίκι. Ο οίκος αξιολόγησης Μούντις καλύπτει την επιχείρηση αξιολογώντας με άριστα την Ελλάδα. Η ατιμωρησία οδηγεί σε μονιμοποίηση των πρακτικών. Το τελευταίο από αυτά τα προϊόντα είναι ο "Titlospe", δάνειο 5,3 δις το 2009.
Με τη μέθοδο αυτή, η Αθήνα χρησιμοποίησε διάφορα δομημένα προϊόντα για να κρύψει το πραγματικό ύψος του χρέους επιτρέποντας στην Ελλάδα να εκπληρώσει τεχνικά, όχι όμως και ουσιαστικά, τα κριτήρια του Μάαστριχτ, πρακτική που άρχισε το 1998 και συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές του 2009. Η Γκόλντμαν, η Εθνική Τράπεζα και η ελληνική κυβέρνηση δημιούργησαν ένα "νεφέλωμα" διεθνών εταιρειών που ειδικεύτηκαν στην αγοραπωλησία ελληνικών τίτλων μετασχηματισμένων σε ιδιόμορφα, δομημένα προϊόντα.
¨Όλα ήταν νόμιμα, υποστηρίζεται σήμερα. Και τα δάνεια στους άστεγους που ανατίναξαν το τραπεζικό σύστημα νόμιμα ήταν, δεν ήταν όμως προς το δημόσιο συμφέρον. H φούσκα που δημιουργήθηκε είναι αυτή ακριβώς που σκάει σήμερα στα μούτρα μας, έχοντας οδηγήσει το ελληνικό κράτος στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Η Κομισιόν πάντως δεν έχει πεισθεί για τη νομιμότητα ορισμένων από τις διαδικασίες αυτές. ¨Ενα από τα συνηθέστερα κόλπα της Γκόλντμαν είναι η έκδοση χρεογράφων σε άλλο νόμισμα από μια χώρα και η εν συνεχεία χρήση swaps για κάλυψη από αλλαγές ισοτιμιών. Το κόλπο, που υποπτεύεται η Κομισιόν ότι έγινε και εξετάζει τη νομιμότητά του, αρχίζει από κει και πέρα, με την αυθαίρετη αλλαγή από την κυβέρνηση και την κεντρική τράπεζα της ισοτιμίας, χωρίς να το ανακοινώσει σε κανένα, σύμφωνα με το γαλλικό ρεπορτάζ. Με τον τρόπο αυτό, βελτιώνει την αξία του χρέους. Η δεύτερη μέθοδος είναι η πρόβλεψη μελλοντικών εξόδων. Σύμφωνα με τη Λιμπερασιόν, η Γκόλντμαν πρότεινε στην κυβέρνηση της ΝΔ να προεξοφλήσει έσοδα των αεροδρομίων, "μειώνοντας" λογιστικά το χρέος κατά 0,5% του ΑΕΠ. Για την ωραία αυτή συμβουλή, ένα ακόμα λογιστικό τρικ, το ελληνικό κράτος πλήρωσε ένα ποσό 200-300 εκατομμυρίων ευρώ.
Τα ήξεραν
Το γεγονός ότι και άλλες ευρωπαϊκές χώρες προσέτρεξαν στη "δημιουργική λογιστική", σε νομότυπες απάτες, δεν απαλλάσσει τους ¨Έλληνες ιθύνοντες των ευθυνών τους, δείχνει όμως τον βαθμό διάβρωσης και εξάρτησης και άλλων Ευρωπαίων. Είναι πολύ δύσκολο επίσης να πιστέψουμε ότι Βρυξέλλες, Παρίσι και Φρανκφούρτη δεν ήξεραν και δεν άφησαν να γίνουν όλα αυτά, προφανώς αποβλέποντας σε μεγάλα πολιτικά-οικονομικά οφέλη. Η Φρανκφούρτη παίρνει κάθε χρόνο λεπτομερείς εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδας. Γνωρίζει ακριβώς πόσο είναι το χρέος. Το ξέρανε και το Νοέμβριο, όταν η κυβέρνηση τους ανακοίνωσε ότι είναι διπλάσιο, όπως το ήξεραν και οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης και οι τράπεζες, κάνανε όμως τους έκπληκτους. Η ευθύνη είναι μοιρασμένη, αλλά οι ¨Έλληνες θα πληρώσουν τη νύφη.
Η υπόθεση δείχνει επίσης πόσο η Ευρώπη είναι υπονομευμένη εκ των έσω, αφού αναθέτει σε αμερικανικές τράπεζες τη διαχείριση των πιο σημαντικών πτυχών και ευάλωτων σημείων των οικονομικών της (όπως κάνει άλλωστε και στους τομείς προσωπικών δεδομένων, περιλαμβανομένων των τραπεζικών λογαριασμών και κάθε άλλης πληροφορίας που μεταφέρει στις αμερικανικές υπηρεσίες, δήθεν για την τρομοκρατία). Πρόσφατα, ο ευρωβουλευτής Νίκος Χουντής αποκάλυψε με ερώτησή του την αναγνώριση, σε κανονισμό της Κομισιόν, του ρόλου των τριών κυρίως αμερικανικών οίκων αξιολόγησης, την ίδια στιγμή που το αμερικανικό Κονγκρέσο τους καλεί να δώσουν εξηγήσεις!
Η Ελλάδα έκρυψε με τον τρόπο αυτό τα προβλήματα κάτω από το χαλί, ώσπου, στις αρχές του 2009, άρχισαν να έρχονται οι πληροφορίες από τη Γερμανία για κίνδυνο χρεοκοπίας της Ελλάδας (σχετικά δημοσιεύματα του Σπήγκελ και άρθρο του Κώστα Σημίτη στην Ημερησία). Τον Σεπτέμβριο 2009, με πρωτοβουλία της Γκόλντμαν και μεσολαβητή την εταιρεία Markit, συγκροτείται κονσόρτσιουμ 12 τραπεζών που δημιουργεί ειδικό ίντεξ στην αγορά CDS για την κάλυψη αυξημένου ρίσκου του χρέους Ελλάδας, Ισπανίας και Πορτογαλίας, εν αναμονή του κερδοσκοπικού παιχνιδιού (iTraxxSovX Western Europe). Πρόκειται κατʼ ουσίαν για στοίχημα στη χρεοκοπία των τριών κρατών, που στήνει ο σύμβουλός μας.
H Goldman γνωρίζει άριστα όλες τις πτυχές του ελληνικού χρέους. Γνωρίζει επίσης τι πρόκειται να γίνει, αφού η ίδια το ετοιμάζει. Τι κάνει; Περιμένει να περάσει ένας μήνας από τις εκλογές, να συνειδητοποιήσει η νέα κυβέρνηση το πρόβλημα που αντιμετωπίζει και στέλνει, σύμφωνα με τη Λιμπερασιόν, αντιπροσωπεία τραπεζιτών στην Αθήνα, υπό το Νο 2 της τράπεζας Γκάρι Κον. Γίνονται δύο συναντήσεις (έχουν γίνει και αρκετές άλλες στο εξωτερικό). Mία στο Υπουργείο Οικονομικών και μία στο ξενοδοχείο "Πεντελικόν" της Κηφισιάς. Προτείνουν ένα ακόμα χαριτωμένο προϊόν τους, σχεδιασμένο να στείλει στο μέλλον το κόστος του ΕΣΥ. Λίγο πριν σπρώξουν την Ελλάδα στην Καιάδα, ετοιμάζονται να της αρπάξουν κάτι ακόμα.
Η τελική επίθεση
Τον Δεκέμβριο, η επίθεση αρχίζει μέσω των οίκων αξιολόγησης που υποβαθμίζουν την ελληνική πιστοληπτική ικανότητα, παρόλο που γνώριζαν μια χαρά εδώ και καιρό την πραγματική κατάσταση. Η ελληνική αξιοπιστία πλήττεται από παντού. H Goldman εξακολουθεί πάντως να βγάζει ένα "σκασμό λεφτά", όπως με την έκδοση του δανείου της 25.1.2010. Ενώ συνεχίζει να κερδίζει από τη διαχείριση του χρέους, δεν περιμένει ούτε μια μέρα από την πώληση του δανείου και ξαναχτυπάει την Ελλάδα μέσω των Financial Times, προνομιακού εκφραστή και του Σίτι και της Κομισιόν (τέτοια είναι τα ευρωπαϊκά χάλια). Παίζοντας έτσι διπλό παιχνίδι και εις βάρος της Ελλάδας, και εις βάρος των άλλων πελατών της, αγοραστών του τελευταίου δανείου, που βλέπουν τα ελληνικά επιτόκια και spread να εκτινάσσονται αμέσως μετά.
Η λονδρέζικη εφημερίδα γράφει ότι η Αθήνα θέλει να δανειστεί από την Κίνα μέσω της Γκόλντμαν. Το δημοσίευμα προκαλεί αμέσως αύξηση του πρίμιουμ για το χρέος. Κανείς δεν πιστεύει ότι η εφημερίδα μπορούσε να δημοσιεύσει τέτοια είδηση, χωρίς να την επιβεβαιώσουν από την Γκόλντμαν. Κατ' άλλους την είδηση την έδωσε η ίδια η Γκόλντμαν όταν πληροφορήθηκε (άραγε από ποιόν;) ότι ο Γ. Παπανδρέου σκέφτεται να προχωρήσει σε διακρατική συμφωνία με την Κίνα προκειμένου οι Ασιάτες της Cosco που έχουν πάρει το λιμάνι του Πειραιά να αναλάβουν ένα σημαντικό κομμάτι του δανεισμού της χώρας. Η τράπεζα δεν περιορίζεται φυσικά στα κέρδη από το ελληνικό χρέος. Κερδοσκοπεί αμέσως κατά του ευρώ, πιστή στην αρχή "αγοράζουμε στη φήμη και πουλάμε στο γεγονός". Μεταξύ 26.1 και 2.2.2010 οι αμερικανικές επενδυτικές τράπεζες και τα χετζ φαντ, μεταξύ των οποίων και η Γκόλντμαν, ρευστοποιούν συμβόλαια αξίας 5,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, περισσότερα από τον Σεπτέμβρη του 2008, στο απόγειο της οικονομικής κρίσης.
Από την αγορά CDS, παίζοντας δηλαδή τη χρεοκοπία της Ελλάδας, η Γκόλνtμαν υπολογίζεται ότι κέρδισε ένα έως τρια δισεκατομμύρια δολλάρια. Οι χρηματιστές της Γουώλ Στρητ σφυρίζουν αδιάφορα, δηλώνοντας στους δημοσιογράφους: "η δουλειά μας είναι να βγάζουμε λεφτά, όχι να σκεφτόμαστε τι θα συμβεί στους ¨Έλληνες πολίτες, δεν υπάρχει εξάλλου νόμος που να απαγορεύει να εκμεταλλευτείς τον μαλάκα" (δήλωση του Αμίτ Σαρκάρ, επικεφαλής αμερικανικού επενδυτικού ταμείου, Μαριαν, 20.2.2010)
Το διακύβευμα: υποδούλωση Ελλάδας, υποδούλωση Ευρώπης
Η Ελλάδα γίνεται προνομιακή δίοδος για τον έλεγχο της Ευρώπης και την εξασθένηση του ευρώ, προτού το ευρωπαϊκό νόμισμα καταστεί κύριο αποθεματικό. Επιδιώκεται επίσης να γίνει το νέο υπόδειγμα μιας Ευρώπης χωρίς κοινωνικό κράτος. Μέρκελ και Σαρκοζί άρχισαν να καταλαβαίνουν μόλις αυτό τον μήνα τι συμβαίνει και τις συνέπειες για την Ευρώπη και παραμένουν βασικά αμήχανοι, παρόλο που έχουν εύκολες λύσεις, που περιγράφουν αρκετά έντυπα, όπως έκδοση ευρωομολόγων ή αγορά από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα του ελληνικού χρέους, που θα τσάκιζε τα πόδια των κερδοσκόπων και θα τους ανάγκαζε να ξανασκεφτούν πολλές φορές πριν ξαναεπιτεθούν.
Βερολίνο όμως και Παρίσι παραμένουν δέσμιοι της ιδεολογίας και της αρχιτεκτονικής του ευρώ που τους εμποδίζει να αντιδράσουν με άλλο τρόπο, εκτός από το να απαιτούν περίπου την αυτοκτονία της ελληνικής κοινωνίας. Η Ευρώπη είναι εκ των ένδον υπονομευμένη, όπως αποδεικνύει η δραστηριότητα κατά της Ελλάδας της Ντώυτσε Μπανκ, της PNB Paribas, της Σοσιετέ Ζενεράλ και των ελβετικών τραπεζών στην αγορά CDS, αλλά και η στάση των αρμοδίων της Κομισιόν, των "ευρωπαίων ηλιθίων", όπως τους αποκαλούν οι Γάλλοι. Η "παγκοσμιοποίηση" είναι φτιαγμένη από και για τους Αγγλοσάξωνες. ¨Οσο για το ελληνικό ζήτημα μοιάζει για ορισμένα τουλάχιστο γαλλικά έντυπα μια μάχη μεταξύ δημοκρατίας και ολοκληρωτισμού, όπως υποδεικνύει η Λιμπερασιόν δημοσιεύοντας, δίπλα-δίπλα, τη φωτογραφία της Βουλής των Ελλήνων και του ουρανοξύστη Goldman Sachs, της μεγαλύτερης τράπεζας του κόσμου που χρησιμοποιεί όλη της τη δύναμη εναντίον μιας μικρής ευρωπαϊκής χώρας.